Ένα από τα γεγονότα πλανητικού βεληνεκούς που έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια πριν το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης ήταν η οριστική επισημοποίηση της συμμαχίας του σνομπισμού και της Αριστεράς. Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν μιλούσε ακόμα κανείς ούτε για σνομπισμό ούτε για Αριστερά, αλλά εντελώς ξαφνικά οι Κυρίες της Αυλής οι πιο κομψές και οι πιο ζηλευτές άρχισαν να φλυαρούν περί φόρων και τελωνείων, περί καπνών της Βιρτζίνια, χρεών και ακαθάριστου εθνικού προϊόντος. Κέντρο των συζητήσεων έγινε το Γενικό Συμφέρον (αλίμονο, πάντα το συμφέρον…) διαλύοντας εκείνη την χαλαρότητα του πνεύματος που κυριαρχούσε μέχρι τότε. Από εκείνη τη στιγμή ο υψηλός σνομπισμός, που πάντα αναζητά την διακριτικότητα, ήξερε τι ρούχο να φορέσει: τον Καλό Σκοπό. Σκοποί κοινωνικοί, μουσικοί, ανθρωπιστικοί και πρωτοποριακοί, ερωτικοί και ασιατικοί. Ήταν το άστρο της Δικαιοσύνης που έλαμπε στα πρόσωπα των Κυριών όταν υποδέχονταν τους καλεσμένους τους στα ντινέ, στα πάρτι και στα βουκολικά πικ νικ.