MAIDen. Μια γυναίκα που εγκυμονεί. Μια πρωταγωνίστρια που θέλει “να τελειώνουμε με αυτή την δημιουργία” αλλά επιβάλλει την δικής της ροή καταστροφής και αναδημιουργίας καθώς δεν προσπαθεί να κρύψει αλλά αποκαλύπτει τις πληγές της. Ενσαρκωμένη και καθοδηγούμενη σκηνοθετικά από την Ζωή Ξανθοπούλου (σε συν-σκηνοθεσία της Μαρίας Τσίγκα), η ΜAIDen μας συστήνεται μέσα από έναν δαιδαλώδη μονόλογο, το πρώτο μέρος της τριλογίας Maid Mom Made Mermaid. Η σκηνοθέτρια θα μας μιλήσει πιο αναλυτικά για την παράσταση, που παρουσιάζεται από 01/10 κάθε Κυριακή στο Θέατρο 104. Η προσέγγιση που ακολουθεί κατά τη δική της δημιουργία ενός χαρακτήρα που κινείται στα όρια του πραγματικού με το φανταστικό αποτελεί την ιδιαιτερότητα της παράστασης.

ΕΡ: Όταν διάβασα το κείμενο του Γιώργου Νικολαϊδη, η πρώτη μου σκέψη ήταν πως ακούω την ανάσα της MAIDen. Συνειρμός και ανάσα φαίνεται να συνθέτουν το ρυθμικό περιβάλλον του έργου.

ΖΩΗ: Όταν διάβασα το MAIDen του Γιώργου Νικολαϊδη ένιωσα ότι είναι ένα πολύ καλό κείμενο χωρίς να μπορώ άμεσα να προσδιορίσω το γιατί και το πώς. Όσο το κράτησα στα χέρια μου, κι όσο βυθιζόμουν περισσότερο στο λόγο του, ανακάλυψα ότι αυτό που μου μ’ εντυπωσίασε αρχικά είναι το γεγονός ότι είναι ένα κείμενο πολύπλευρο και ζωντανό, πολυεπίπεδο και συνειρμικό, όπως ακριβώς και η ζωή. Κι αυτό ήταν μια πολύ καλή αρχή για να ξεκινήσω το ταξίδι με την ηρωίδα μου.

Το έργο χαρακτηρίζεται από τον συγγραφέα ως μεταφεμινιστικό. Ο μεταφεμινισμός εν γένει θεωρείται το ρεύμα που προέκυψε ως αντίδραση στον φεμινισμό του δεύτερου κύματος. Τι είδους φεμινισμό θέλει να προβάλει το κείμενο που ορίζεται ως τέτοιο;

Ζ: Πρόκειται για το ρόλο της γυναίκας και την ανάγκη για συνεχή επαναπροσδιορισμό προκειμένου να μη βάζει η ίδια τον ευατό της στη θέση του θύματος. Θέλει να είναι σύζυγος, μητέρα, ερωμένη…. αλλά μ’ έναν τρόπο που ικανοποιεί απόλυτα την βαθύτερες επιθυμίες της : ν’ αγαπάει και ν’ αγαπιέται, ν’ αποφασίζει για τη ζωή της, να επιλέγει, να χαίρεται.

Στην παράσταση υπάρχει η οριακή σχέση της κοινωνικής εικόνας που έχει επιβληθεί στην ηρωίδα και της εικόνας που θα ήθελε εκείνη για τον εαυτό της. Άρα μιλάμε, για το δικαίωμα της γυναίκας να μπορεί να προσδιορίζει τον εαυτό της ανάμεσα στη φύση και την κοινωνία χωρίς αυτό να είναι επιζήμιο για την ψυχολογία της.

Η γυναίκα MAIDen φαίνεται να υπόκειται σε διπλή πίεση, όσον αφορά την σχέση της με τον άντρα αλλά και όσον αφορά την κοινωνική της θέση. Ο Κύριος και η Κυρία που υπηρετεί φαίνεται να αποτελούν το σύνορο του κόσμου στον οποίο κινείται. Διεκδικεί τελικά κάποιου είδους ισότητα;

Z: Η ισότητα προκύπτει ως… ανακάλυψη για εκείνη. Δεν έχει περάσει καν από το μυαλό της μέχρι τα ίδια τα γεγονότα να την οδηγήσουν να διαπιστώσει τη δύναμή της. Είναι τόσο απασχολημένη αλλά και σαστισμένη από την καθημερινότητά της και τους ρόλους που της έχουν επιβληθεί που δεν έχει προλάβει να διαπραγματευτεί την ελευθερία της. Παλεύει με τα “θηρία” του κοινωνικού περίγυρου αλλά τελικά οδηγείται, υγειώς, στη συνειδητοποίηση των επιλογών για τη ζωή της.

H Αμερικανίδα ‘αιρετική’ φεμινίστρια Camille Paglia, στο βιβλίο της Sex, Art and American Culture : New Essays (1992), γράφει: “Ο φεμινισμός έκανε πάντα λάθος να προσποιείται ότι οι γυναίκες μπορούν ‘να τα έχουν όλα’. Δεν είναι η ανδρική κοινωνία αλλά η φύση της μητέρας που βάζει το μεγαλύτερο βάρος στη γυναίκα”. Πώς θα απαντούσε η ΜΑΙDen σε αυτή την απόφανση;

Z: Νομίζω ότι θ’ απαντούσε ότι η φύση της μητέρας προσπαθεί, ενστικτωδώς ή μη, λανθασμένα ή όχι, να δημιουργήσει μοντέλα ικανά να επιβιώσουν – σε όλα τα επίπεδα – σε μια ανδρική κοινωνία.

Ποιο είναι το σημερινό ενδιαφέρον για την προβολή θεμάτων ισότητας μέσω του θεάτρου; Τι σχόλια λαμβάνετε από τους θεατές της παράστασης;

Z: Τα θέματα ισότητας κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού χρόνια τώρα. Γενικότερα, όποιες παραστάσεις διαπραγματεύονται κάθε είδους ανθρώπινα δικαιώματα και ισότητα, έχουν πάντα ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το κοινό αφού γίνονται αφορμή και για σκέψεις και συζητήσεις. Προσωπικά, πιστεύω ότι οποιαδήποτε παράσταση είναι μια πράξη επαναπροσδιορισμού κοινωνικών ρόλων και ηθικής χαρακτήρων, αφού πάντα προτείνεται ένας ολόκληρος κόσμος στη σκηνή, έτσι ώστε να τοποθετηθούν, φανερά ή μη, οι καλλιτέχνες αλλά και οι θεατές.

Από τους θεατές της παράστασης λαμβάνουμε συγκινητικά καλά κι ενδιαφέροντα σχόλια. Τόσο που δε μπορώ να τα περιγράψω! Φαίνεται ότι η παράσταση τους γεννά σκέψεις και συναισθήματα… Κι εγώ χαίρομαι πολύ που, έχοντας κάνει, μαζί με τους συνεργάτες μου, λιτές και σχεδόν αφαιρετικές επιλογές, τελικά επικοινωνεί με το κοινό ένας τεράστιος κόσμος συμπυκνωμένος αλλά πλούσιος σε νοήματα και αισθήσεις.

MAIDen του Γιώργου Νικολαϊδη
με την Ζωή Ξανθοπούλου

Θέατρο 104 (Ευμοπλιδών 41) για 11 παραστάσεις από 1/10 μέχρι 17/12 , κάθε Κυριακή (εκτός από 29/10) στις 21:00

εισιτήρια 10 ευρώ και 5 (ατέλειες, άνεργοι)

τηλ. Κρατήσεων 210 3455020

Η παράσταση θ’ ανέβει τον Ιανουάριο του ’18 στη Βαρκελώνη (θεάτρο Nau Ivanow). Επίσης, θα περιοδεύσει στη Θεσσαλονίκη (Θέατρο Τ), στην Πάτρα (Θέατρο Act) και στο Αγρίνιο (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου).
Υπό την αιγίδα του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας ( Κ.Ε.Θ.Ι.).

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου

Συν-σκηνοθεσία – επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα

Σκηνογραφική και φωτιστική επιμέλεια: Σοφία Αλεξιάδου

Μουσική διασκευή: Αντώνης Καρατζίκης

Τραγουδούν οι λυρικοί τραγουδιστές: Γιάννης Κάβουρας και Μάριος Σαραντίδης

Κοστούμι Νίκος Καρδώνης

Styling Γιώργος Νικολαϊδης

Εικαστικό περιβάλλον – artwork Μυρτώ Βουνάτσου και Στέλιος Ντεξής

Φωτογραφίες Χάρης Ακριβιάδης

Επιμέλεια αφίσας – video promo Δήμητρα Τριανταφύλλου