Λιβύη – Τσαντ (Μάλι) – Ισραήλ: οι δύο μεσογειακές ακτές και το σχέδιο του Ερντογάν
Μεταφράζουμε ένα αξιόλογο κείμενο, από άποψη διαύγειας και οξυδέρκειας, που δείχνει ότι καί στην «αδρανή γεωπολιτικά» Ιταλία, ακούγονται πλέον κάποιες φωνές, αναλυτών αλλά και πολιτικών παραγόντων, που έχουν αντιληφθεί τα πολύ επικίνδυνα σχέδια της Τουρκίας, όχι μόνο για την Ελλάδα/Κύπρο και την ευρύτερη ΝΑ Μεσόγειο, αλλά και για τη σταθερότητα της Βόρειας και Υποσαχάριας Αφρικής.
Τεχνητή νοημοσύνη: μια νέα πρόταση Κανονισμού της ΕΕ
Έχοντας κάνει αυτή τη διάκριση, η ΤΝ είναι εξαιρετικά στρατηγικής σημασίας επειδή χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο στη διαχείριση κρίσιμων υποδομών (από τις μεταφορές ως το Διαδίκτυο), στον ιατρικό τομέα (χειρουργικές επεμβάσεις με ρομπότ), σε ποινικές διαδικασίες (για παράδειγμα, τεχνολογίες αναγνώρισης προσώπου) και στις διαδικασίες πρόσληψης (με αυτόματη ανάλυση βιογραφικών σημειωμάτων).
Για να λειτουργήσει σωστά, η ΤΝ χρειάζεται τεράστιο όγκο δεδομένων (big data). Για παράδειγμα, στην αναγνώριση προσώπου, το σύστημα TN πρέπει να είναι σε θέση να «συγκεντρώσει» έναν τεράστιο αριθμό συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του προσώπου για να μπορεί να επιβεβαιώσει με σχετική βεβαιότητα ότι το παρατηρούμενο πρόσωπο είναι ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις και στο επίπεδο της ηθικής: εξαιτίας της χρήσης ευαίσθητων βιομετρικών δεδομένων, αλλά και της ορθής λειτουργίας και χρήσης αυτών των τεχνολογιών.
Dany-Robert Dufour – «Ο δομισμός κι ο μεταδομισμός ως αιχμές του δόρατος του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού». Μέρος δ’: Πιερ Μπουρντιέ *
μετάφραση: Αλέξανδρος Μπριασούλης Συνειδητοποίησα το βασικό σφάλμα του Μπουρντιέ όταν κατάλαβα πόσο τεχνητός ήταν ο ριζοσπαστισμός του. Όπως ο Ντελέζ εισήγαγε την οικονομική ορολογία στην ανάλυση συμβολικών διαδικασιών κι όπως ο Φουκώ ενέδωσε στον νεοφιλελευθερισμό, έτσι κι ο Μπουρντιέ συρρίκνωσε όλον τον πολιτισμό στην…
Hermann Hesse – επιστολή προς αναγνώστη
Μτφρ.: Γιώργος Κουτσαντώνης 7 Φεβρουαρίου 1940* Φίλτατε κύριε, σε ένα δάσος μπορεί να συμβεί ένα σπασμένο ή ξεριζωμένο δενδρύλλιο να γείρει πάνω σ’ένα παλιό, και κατά συνέπεια δεν υπάρχει τίποτε άλλο που μπορεί να γίνει για το δεύτερο, επειδή, αν και φαίνεται σταθερό, είναι κούφιο…
Η ενίσχυση του γεωπολιτικού άξονα μεταξύ Κίνας και Ιράν, μεταξύ διασύνδεσης και ασφάλειας
Οι υπουργοί Εξωτερικών της Κίνας και του Ιράν υπέγραψαν το περασμένο Σάββατο 27/03/2021 25ετή συμφωνία συνεργασίας η οποία εντάσσεται σε μια ευρύτερη πρωτοβουλία γνωστή ως Belt and Road Initiative (BRI) που περιλαμβάνει και την Τουρκία. Με αφορμή την επικύρωση αυτής της συμφωνίας μεταφράζουμε παλαιότερο άρθρο, που αρχικά δημοσιεύτηκε από τη σελίδα Europa Atlantica, διότι προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες για να κατανοήσουμε την τεράστια σημασία αυτής της υπογραφής, όχι μόνο για την ευρύτερη περιοχή της Κίνας του Ιράν και της Μέσης Ανατολής, αλλά και την Ελλάδα (ιδίως τα ελληνικά λιμάνια), την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Ταυτόχρονα σε εξέλιξη βρίσκεται και η επιχείρηση ομπρέλα γνωστή ως Free and Open Indo-Pacific (FOIP) με συνεργασίες χωρών όπως η Ιαπωνία και η Ινδία. Πράγματι τα τελευταία χρόνια, η περιοχή μεταξύ του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού έχει γίνει ένα από τα κύρια θέατρα της παγκόσμιας γεωπολιτικής σκηνής. Ο όρος «Ινδό-Ειρηνική περιοχή» αντικατέστησε τον όρο «Ασιατική-Ειρηνική» και πλέον θεωρείται από τους σημαντικότερους κόμβους της παγκόσμιας οικονομίας και εμπορίου καθώς κι ένας από τους πιο δυναμικούς τομείς από γεωπολιτική άποψη – ένας δυναμικός πόλος που θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Σε αυτό τον κόσμο που αλλάζει ραγδαία και φαντάζει μακρινός, η Ελλάδα δεν βρίσκεται καθόλου μακριά, ενώ ο γεωπολιτικός ρόλος της, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστικός και ωφέλιμος για τη χώρα.
Evandro Agazzi – Ο αγώνας κατά του θανάτου
Η πραγματική δυσκολία αυτών των συζητήσεων έγκειται στο γεγονός ότι δεν είναι σαφές εάν αυτές οι δύο αξίες (ιερότητα της ζωής και ποιότητα ζωής) πρέπει να τοποθετηθούν στο ίδιο επίπεδο. Αυτό προφανώς έχει σημαντικότατες συνέπειες στη συζήτηση επί των περιπτώσεων στις οποίες αυτές οι δυο αξίες συγκρούονται και αυτό θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε. Πριν το κάνουμε όμως, θέλουμε να σημειώσουμε ότι η σημασία που έχει δοθεί στην ποιότητα ζωής έχει δώσει μεγάλη ώθηση στην ιατρική σε ό,τι αφορά την «καταπολέμηση του πόνου» για την οποία έχουμε μιλήσει σε προηγούμενη ανάλυση, καθώς η απουσία πόνου είναι αναμφισβήτητα σημαντικό συστατικό μιας καλής ποιότητας ζωής. Η παρηγορητική ιατρική, και όλες οι θεραπείες που εφαρμόζονται σε αυτό που έχουμε ονομάσει «τεχνολογία πόνου», αναπτύσσουν ιατρικές θεραπείες των οποίων ο σκοπός δεν είναι πλέον να αποφύγουν ή να αναβάλουν έναν αναπόφευκτο θάνατο, αλλά να εξασφαλίσουν καλύτερη ποιότητα σε αυτό το σύντομο διάστημα ζωής που είναι ακόμα διαθέσιμο.
Pascal Bruckner: «Όταν ο αντιρατσισμός είναι ένας αντίστροφος, επίσημα εγκεκριμένος, ρατσισμός».
Συνέντευξη στην Anne-Laure Debaecker μετάφραση: Αλέξανδρος Μπριασούλης Ήσασταν από τους πρώτους που προειδοποιήσατε, το 1983 και ξανά το 2006, για το μίσος ενάντια στη Δύση. Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα από τότε; Έχουμε περάσει σε νέο επίπεδο; Η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται. Το 1983, οι υπερασπιστές του…
Ζακ Ελλύλ – Εξομολόγηση ενός πρώην επαναστάτη
Είναι πολύ εύκολο να κατηγορούμε τους κομμουνιστές: ποτέ τους δεν θέλησαν τη δικτατορία, τις σφαγές του Πολ Ποτ, τα γκούλαγκ, την ιμπεριαλιστική ισχύ του κομμουνισμού. Μπορώ να το βεβαιώσω: οι κομμουνιστές που γνώρισα ποτέ τους δεν φαντάστηκαν ότι τα υπέροχα ιδεώδη τους θα κατέληγαν σε μια από τις ισχυρότερες αστυνομοκρατίες του κόσμου. Ποτέ ο Αϊνστάιν δεν θέλησε την ατομική βόμβα. Ποτέ κανείς καλόπιστος άνθρωπος δεν επιθύμησε όλο αυτό το κακό που συσσωρεύτηκε στις επιστήμες, στην πολιτική, στην οικονομία, στην τεχνική. Γιατί τίποτε άλλο δεν συσσωρεύτηκε παρά κακό. Είναι σαν, μ’ έναν τρόπο ακατανόητο, όλα εκείνα τα υπέροχα άνθη της προόδου να μην έδωσαν παρά καρπούς πικρούς και δηλητηριώδεις και πέραν αυτών, τίποτε. Πλέον, δεν έχουμε παρά να διαλέξουμε ανάμεσα σε μια πεποίθηση και το κώνειο.
René Guénon – Η ψευδαίσθηση της στατιστικής
Η επιστήμη εφαρμόζει αδιακρίτως στα πάντα την μία και μοναδική μέθοδο που γνωρίζει, γιατί είναι ανίκανη να διακρίνει τί αποτελεί την ουσιαστική διαφορά. Είναι εντός αυτών των πλαισίων της ανθρώπινης τάξης, είτε πρόκειται για την “κοινωνιολογία” είτε για την “ψυχολογία”, που εμφανίζεται πιο καθαρά ο απατηλός χαρακτήρας των στατιστικών, στις οποίες οι σύγχρονοί μας αποδίδουν τόσο μεγάλη σημασία. Η στατιστική μέθοδος, σε αυτή την περίπτωση όπως και σε όλες τις άλλες, δεν συνίσταται σε τίποτε άλλο παρά στην καταμέτρηση ενός μεγαλύτερου ή μικρότερου αριθμού δεδομένων, τα οποία υποθέτουμε απολύτως όμοια και των οποίων η συμπαράθεση δεν θα σήμαινε τίποτε απολύτως χωρίς αυτή την προϋπόθεση.
Evandro Agazzi – Η ελληνική έννοια της επιστήμης ως πλήρης γνώση
Μπροστά σε αυτή την κατηγοριοποίηση, δεν είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε ότι η σύγχρονη έννοια της επιστήμης έχει περιοριστεί σχεδόν αποκλειστικά σε δύο από τις κλασικές επιστήμες, τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Αυτό, σε τελική ανάλυση, θα ήταν ένα ιστορικό φαινόμενο χωρίς πολλές αρνητικές συνέπειες, εάν δεν συνοδεύονταν από το γεγονός ότι όλες οι υπόλοιπες κλασικές επιστήμες, οι οποίες όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει κάλυπταν γενικά τη γνώση, εξαιρούνται από πολλούς μοντέρνους, από το πεδίο της γνώσης. Εν ολίγοις, σήμερα υπάρχει μια ισχυρή τάση να μην θεωρείται πραγματική γνώση καθετί έξω από τις επιστημονικές γνώσεις, και αυτό είναι μια γνήσια απώλεια, διότι καταλήγει με τρόπο αδικαιολόγητο να περιορίζει αυτό το θαυμάσιο σύστημα ορθολογισμού που είχε ο κλασικός πολιτισμός και καθιερώθηκε ως το πνευματικό ύφος της Δύσης.