Ἰσότητα καὶ διανεμητικὴ δικαιοσύνη
Ἡ διανεμητικὴ δικαιοσύνη, δηλαδὴ ἡ ἐνίσχυση τῶν μὴ ἐχόντων ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀποκτήματα τῶν ἐχόντων καὶ μὲ τὸ παραπάνω, εἶναι ἕνα ἐρώτημα ποὺ ἀνέκαθεν ταλανίζει τὴν ἀνθρωπότητα. Ἀπὸ τὴ σεισάχθεια μέχρι τοὺς Πατέρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, τὸ αἴτημα αὐτὸ ἔχει ἐπιβιώσει καὶ στὴ νεωτερικότητα ἔγινε…
Dany-Robert Dufour – «Ο δομισμός κι ο μεταδομισμός ως αιχμές του δόρατος του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού». Μέρος δ’: Πιερ Μπουρντιέ *
μετάφραση: Αλέξανδρος Μπριασούλης Συνειδητοποίησα το βασικό σφάλμα του Μπουρντιέ όταν κατάλαβα πόσο τεχνητός ήταν ο ριζοσπαστισμός του. Όπως ο Ντελέζ εισήγαγε την οικονομική ορολογία στην ανάλυση συμβολικών διαδικασιών κι όπως ο Φουκώ ενέδωσε στον νεοφιλελευθερισμό, έτσι κι ο Μπουρντιέ συρρίκνωσε όλον τον πολιτισμό στην…
Από την Ήπια στη Σκληρή Ισχύ – Καινοτομίες στην Τέχνη του Πολέμου
Που βρίσκονται οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας σήμερα, μετά τη συνάντηση του Έλληνα ΥΠΕΞ, Νίκου Δένδια με τον ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου και ενόψει της άτυπης πενταμερούς (27 έως 29 Απριλίου) στη Γενεύη για το Κυπριακό; Μήπως βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής, που ίσως…
Η Ψυχοθεραπεία Γκεστάλτ, το θέατρο και η ερμηνεία των ονείρων
Η ψυχοθεραπεία Γκεστάλτ, μια από τις σημαντικότερες θεραπευτικές μεθόδους που αναπτύχθηκε στα μέσα του εικοστού αιώνα, αποτελεί έργο ζωής των γερμανών θεραπευτών Φριτς Περλς (Fritz Perls) και Λόρα Πόσνερ-Περλς (Lore Posner) με σπουδές στην ιατρική, την φροϋδική ψυχανάλυση, την ψυχολογία Γκεστάλτ, και την υπαρξιστική φιλοσοφία….
Από τα Παραδείγματα του Kuhn στο “anything goes” του Feyerabend
Όταν ρωτήθηκε σχετικά με την επιστήμη, ο φημισμένος άθεος εξελικτικός Βιολόγος και καθηγητής στην Οξφόρδη, Richard Dawkins, απάντησε: “It works, bitches”, εκφράζοντας μια ιδιαίτερα δημοφιλή άποψη. Η επιστήμη νοείται έτσι ως μια επίμοχθη και διαρκής διαδικασία κατάρριψης των αντιληπτικών πλανών του ατελούς ανθρώπινου νου (ανθρωπομορφισμός),…
Το Εθνικό Θέατρο απέναντι στους συγγραφείς
Αν η απομάκρυνση του πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου γεννά στους αισιόδοξους μια ελπίδα για ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της Πρώτης Κρατικής σκηνής της χώρας, κάτι τέτοιο θα πρέπει να σημαίνει πολλά περισσότερα από μια ανακοίνωση του ΥΠ.ΠΟ. για νέα διαδικασία επιλογής των καλλιτεχνικών…
Η διαπάλη για την παγκόσμια ηγεμονία
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από μια ευρύτερη, υπό δημοσίευση, μελέτη του συγγραφέα με τίτλο «Παγκοσμιοποιητική διαδικασία: τέλος, υποχώρηση ή μεσοβασιλεία;». — / — […] Η αρχόμενη διαπάλη για την παγκόσμια ηγεμονία μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας δεν σημαίνει ότι οι εξελίξεις θα είναι τόσο…
Dany-Robert Dufour – «Ο δομισμός κι ο μεταδομισμός ως αιχμές του δόρατος του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού».* Μέρος γ’: Ζακ Ντεριντά
μετάφραση: Αλέξανδρος Μπριασούλης Υπήρξα εξαρχής καχύποπτος απέναντι στην προσπάθεια της λεγόμενης french theory να τελειώσει μια για πάντα την δυτική μεταφυσική. Αυτή η επιχείρηση καταστροφής δεν μπορούσε βέβαια να παρουσιαστεί ως τέτοια και γι’ αυτό μεταμφιέστηκε με τον όρο αποδόμηση. Αυτό που εννοούσε ο Ντεριντά με…
Σκέψεις πάνω στὸ ἔργο τοῦ Χάμπερμας «Γιὰ ἕνα Σύνταγμα τῆς Εὐρώπης»
Θὰ δυσκολευόταν κανεὶς νὰ συναντήσει μία πληρέστερη καὶ πλέον ἀπερίφραστη ἔκθεση τῶν βασικῶν ἡθικῶν καὶ δικαιοπολιτικῶν παραδοχῶν τῆς σύγχρονης θεωρίας τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἀπὸ ἐκείνη τοῦ Χάμπερμας σὲ αὐτὸ τὸ δοκίμιο. Ὁ Κέννεθ Μινὸγκ εἶχε χαρακτηρίσει τὸ Φιλελευθερισμὸ ὡς ἕνα νέο ἅγιο Γεώργιο, ποὺ ἔχει ἐθιστεῖ στὸ κυνήγι δράκων καὶ τὴν ἀπελευθέρωση πριγκιπισσῶν, ὥστε ἀναζητᾶ συνεχῶς νέες ἀδικίες καὶ κακοπάθειες γιὰ να ἐξαλείψει. Πρὸς τοῦτο ὁ Χάμπερμας κλείνει τὸ δοκίμιο μὲ τὴν ὑπογράμμιση τῆς ἀνάγκης νὰ κρατηθεῖ ἄσβεστη ἡ ἀγωνιστικῆ φλόγα τοῦ κινήματος γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ποὺ τόσο θέρμανε τοὺς πρώτους ἀγῶνες τοῦ 18ου αἰώνα. Τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα δὲ μποροῦν νὰ ἀνεχθοῦν τὴν ἐργαλειοποίησή τους ὡς σκοποῦ ποὺ ἁγιάζει τὸ μέσο τῆς πολεμικῆς ἐπεμβάσεως σὲ τρίτα κράτη, δὲ μποροῦν νὰ περιοριστοῦν σὲ ἀπλὴ ὑπὀθεση διεθνοῦς ἐνδιαφέροντος, ἀλλὰ πρέπει ὁ ζῆλος νὰ τροφοδοτεῖ τὸ πολιτικὸ ἐγχείρημα ὥστε τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα νὰ πραγματώνονται ὁλοένα στὸ ἐσωτερικὸ τῶν σὐγχρονων «μισοφιλελεύθερων» κοινωνιῶν. Νὰ πραγματώνεται, δηλαδή, ὁ ἴσος σεβασμὸς ποὺ ὀφείλεται σὲ κάθε πολίτη ὡς ἐλεύθερου καὶ ἴσου μέλους μίας δημοκρατικῆς κοινωνίας.
Ο Émile Durkheim και οι (απ)αρχές της κοινωνιολογίας
Αν και η μέθοδος του Durkheim έχει θεωρηθεί «συντηρητική», με το σκεπτικό ότι δίνει έμφαση στη διατήρηση των υπαρχόντων θεσμών και αποθαρρύνει την κοινωνική αλλαγή, ο ίδιος το αναγνωρίζει και συγχρόνως εξηγεί ότι η ομαλότητα ενός θεσμού δε συνεπάγεται αναγκαστικά ότι δεν πρέπει να αλλάξει τίποτε. Πραγματικά, τίποτε δεν αποκλείει ένας νέος θεσμός που θα εμφανιστεί, να αποδειχτεί τελικά περισσότερο ωφέλιμος για το κοινωνικό σύνολο. Η ωφελιμότητα είναι ευρύτερη, ως έννοια, από την ομαλότητα και γι’ αυτό η ομαλότητα μιας κατάστασης δε σημαίνει αναγκαστικά ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο που μπορεί να την αντικαταστήσει.