Lawrence Goodwyn, το Αμερικανικό Λαϊκό Κόμμα και ο συνεταιρισμός μεγάλης κλίμακας
Μετάφραση και σχόλιο: Μιχάλης Θεοδοσιάδης Μεταφράζουμε παρακάτω αποσπάσματα από την εισαγωγή του βιβλίου του Lawrence Goodwyn Democratic Promise, The Populist Moment in America (1976, New York, Oxford University Press). Εδώ ο Goodwyn ρίχνει φως σε μια από τις πιο υποτιμημένες στιγμές της Αμερικανικής ιστορίας, στο αγροτικό…
Η ευκοσμία ως ανθρωποκεντρικότητα στη σκέψη του Martin Luther King και η κοινή ευπρέπεια
Στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε για την ανθρωποκεντρική έννοια της λαϊκής ευκοσμίας, όπως εκφράζεται μέσα από τη Χριστιανική αγάπη στην καμπάνια του Martin Luther King του νεώτερου. Η χριστιανική αγάπη (agape) μας συνδέει με αυτό που η Simone Weil (2005) θα αποκαλούσε «απρόσωπο πεδίο», και…
Ο Christopher Lasch για τον Martin Luther King Jr – ελπίδα δίχως οπτιμισμό
Αν η σταδιοδρομία του συγκρίνεται με αυτή του Lincoln, τον οποίο βέβαια ο ίδιος θαύμαζε, δεν οφείλεται μονάχα στο γεγονός ότι καί οι δύο βρέθηκαν αντιμέτωποι με την τραγωδία της δουλείας των Νέγρων της κεντρικής Αμερικής και σήκωσαν το ηθικό βάρος της δουλείας στους ώμους τους. Οφείλεται και στον τρόπο που οι δύο αυτοί άνδρες επηρέασαν τη γλώσσα της Αμερικανικής πολιτικής, δίχως να αποκοπούν από τις λαϊκές και θρησκευτικές παραδόσεις, στις οποίες μια μοιρολατρία αλλά και ένα συναίσθημα ελπίδας συνυπάρχει, κάτι που ο (προοδευτικός) φιλελευθερισμός βγάζει εκτός των πλαισίων του.
Ο Christophe Guilluy για τα «κίτρινα γιλέκα»
Βασικό αίτημα των «κίτρινων γιλέκων» είναι να εξασφαλίσουν την κοινωνική ορατότητά τους. Ως εκ τούτου, αποτελεί δευτερεύουσας σημασίας η όποια συζήτηση αναφορικά με την έκβαση αυτών των κινητοποιήσεων. O αγώνας για την πολιτισμική τους εκπροσώπηση έχει ήδη καταστεί αντικείμενο συζήτησης στο δημόσιο διάλογο. Οι εργαζόμενοι και οι κατώτεροι των μεσαίων τάξεων γίνονται και πάλι ορατοί, μαζί με τους τόπους όπου ζουν.
Η Camille Paglia για τον Τραμπ, τους Δημοκρατικούς, τη διεμφυλικότητα και την Ισλαμική τρομοκρατία
JVL: Ο Ντόναλντ Τραμπ πρόσφατα διαπληκτίστηκε με τον Τζιμ Κόμει, τον Μπομπ Μιουέλερ, τον Σάντι Καν, τον Εμάνουελ Μακρόν, την Άγκελα Μέρκελ, το ΝΑΤΟ, σταματώ όμως εδώ. Είστε μία από τους ελάχιστους ανθρώπους που από νωρίς κατανόησαν την λαϊκιστική απήχηση του Τραμπ. Κοιτάζοντας την προεδρία του μέχρι στιγμής, νομίζετε ότι εξακολουθεί να έχει την ίδια απήχηση; Τι κάνει σωστά και τί λάθος;
Η συμμόρφωση του ατόμου προς την ομάδα
H συμμόρφωση προς την ομάδα προκύπτει έντονα σε δύο καταστάσεις που μπορούν να μας χρησιμεύσουν σαν ενδεικτικά πλαίσια της σημασίας της: Αφενός με την ετερογενή επίδραση ομάδων σε μια πλουραλιστική κοινωνία και αφετέρου με την ετερόκλητη επιρροή των κoινωνικoπoιητικώv φορέων. Αν υποθέσουμε ότι ένας ανήλικος μαθητής του λυκείου συλληφθεί για βανδαλισμό ενός δημόσιου μνημείου, συνήθης είναι η αιτιολόγηση της πράξης του σαν αποτέλεσμα της «κακής παρέας» που οδήγησε το νεαρό σε μια αντικοινωνική πράξη χωρίς αυτός να συνειδητοποιήσει το μέγεθος των συνεπειών. Η άσκηση της ομαδικής πίεσης για ανεύθυνη «πλάκα» γίνεται συχνά καταλυτική στις δραστηριότητες των «παραβατικών ανηλίκων». Ας σκεφθούμε τώρα έναν ενήλικα ο οποίος ανήκει σε κάποιο πολιτικό κόμμα και υφίσταται τη συνειδησιακή πίεση να δεχθεί κάποιο μέτρο κοινωνικής πρόνοιας που απάδει προς τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
Για τις Αμερικανικές εκλογές, το #Brexit, την αριστερά και τα πραγματικά διλήμματα
Η απουσία πολιτικών προταγμάτων, ικανών να δώσουν βιώσιμες απαντήσεις στα τρέχοντα προβλήματα σε μια τόσο κρίσιμη ιστορική συγκυρία, κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο αισθητή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι μοναδικές φωνές που κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό να περιορίζονται μέσα στα δύο κυρίαρχα αφηγήματα, τον νεοφιλελευθερισμό (στον οποίο έχει συγχωνευτεί πλήρως και η δήθεν ριζοσπαστική αριστερά) και τον εθνορομαντισμό ή εθνοπροστατευτισμό που προτάσσει η ακροδεξιά […] Μια δυναμική προσωπικότητα στο τιμόνι κάποιας χώρας, όσο χαρισματική και αν είναι, από τη στιγμή που εφαρμόζει τις ίδιες πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού δεν αποτελεί απάντηση στο πρόβλημα. Διότι οι ακροδεξιές φωνές δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από ένα σύμπτωμα των προβλημάτων που η ίδια η νεοφιλελεύθερη κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα γέννησε. Μονάχα η δημοκρατική κινητοποίηση των πολιτών θα μπορούσε να προσφέρει βιώσιμες λύσεις, σαν τις περιβόητες συγκεντρώσεις των Townships (για τις οποίες μιλά ο Tocqueville στο Democracy in America και η Hannah Arendt στο On Revolution), μαζί και η αναβίωση του λαϊκού πολιτισμού!
Thomas Paine – Αγροτική Δικαιοσύνη
…η σπουδή των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο αποτελεί έναν νέο τομέα του επιστητού, και δη έναν τομέα που χρήζει προστασίας από την ιερατική απάτη και τη θρασύτητα της μακράν υφιστάμενης καταστολής, θεώρησα σωστό να θέσω αυτό το μικρό εγχείρημα υπό την προστασία σας. Όταν συλλογιζόμαστε τη μακρά και πυκνή νύχτα, στην οποία παρέμειναν βυθισμένες η Γαλλία και ολόκληρη η Ευρώπη εξαιτίας των κυβερνήσεών τους και των ιερέων τους, πρέπει να νιώθουμε λιγότερη έκπληξη απ’ ότι θλίψη απέναντι στην αμηχανία που προκαλεί η πρώτη έκρηξη φωτός που διαλύει το σκότος. Το συνηθισμένο στο σκοτάδι μάτι μπορεί δύσκολα να αντέξει στην αρχή το άπλετο φως της ημέρας.