Η τριαδικότητα της πολιτικής σκέψης και η «παραπληγική» ελληνική Αριστερά
Ο άριστος πολιτικός στοχασμός είναι μια αδύνατη προσπάθεια, γιατί ο άνθρωπος, ανεξάρτητα από το επίπεδο της μόρφωσής του, παραμένει πάντα ένα ον περιορισμένο και ατελές. Είναι όμως μια προσπάθεια απαραίτητη προκειμένου: α) να πλοηγηθεί κανείς στον κόσμο της πολιτικής σκέψης, β) να αξιολογήσει λογικά την…
Νέοι της Σιδώνος, 400 μ.Χ. ή 1970: οι καβαφικές επιδιώξεις του Μανώλη Αναγνωστάκη
Το κείμενο αυτό θα αντιπαραβάλλει το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, Νέοι της Σιδώνος, 400 μ.Χ. με το σχεδόν ομώνυμό του ποίημα Νέοι της Σιδώνος, 1970, του Μανώλη Αναγνωστάκη, προκειμένου να αναδείξει μάλλον τις διαφορές, παρά τις ομοιότητες, μεταξύ των δύο έργων, με τελικό σκοπό να…
Το Εθνικό Θέατρο απέναντι στους συγγραφείς
Αν η απομάκρυνση του πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου γεννά στους αισιόδοξους μια ελπίδα για ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της Πρώτης Κρατικής σκηνής της χώρας, κάτι τέτοιο θα πρέπει να σημαίνει πολλά περισσότερα από μια ανακοίνωση του ΥΠ.ΠΟ. για νέα διαδικασία επιλογής των καλλιτεχνικών…
Ο συντηρητικός σοσιαλισμός του Πητ Σήγκερ
Τελικά τι σημαίνει να είσαι προοδευτικός και τι να είσαι συντηρητικός; Μήπως τελικά πραγματικά προοδευτικό είναι μόνον το κεφάλαιο και όλοι οι άλλοι εμείς είμαστε -με τον τρόπο του ο καθένας- νοσταλγικά συντηρητικοί; Το άρθρο αυτό του Neil Clark εμφανίστηκε στο The American Conservative στις…
Τελικά ποια είναι η πραγματική Αριστερά;
‘The primary lesson here is not about….“socialism” or even “communism” since Castro, Mao, Stalin, and Lenin did not actually attempt to implement any of those ideas.’ (Nathan Robinson, Current Affairs, October 2017) Γράφει ο Γρηγοριάδης Κωνσταντίνος Στις αρχές του προηγούμενου έτους κυκλοφόρησε από το Ινστιτούτο…
Προσφυγική κρίση και αριστερός στρουθοκαμηλισμός
Είναι σε αυτό ακριβώς το σημείο που η ειρωνεία της ιστορίας έρχεται να ακυρώσει την ρητορεία του αριστερού λόγου. Η «Διαφορά» και ο «Άλλος», τα ιερά και όσια του σύγχρονου σχετικισμού και αιχμές του δόρατος της μεταμοντέρνας ουτοπίας, επαναφέρουν από το παράθυρο τον εχθρό εκείνο που οι εκφραστές των νεωτερικών δογμάτων νόμιζαν ότι είχαν νικήσει κατά κράτος στο προνομιακό πεδίο της ακαδημαϊκής έρευνας και των γκαλερί σύγχρονης τέχνης: το έθνος και τη θρησκεία, έστω και σε μια πιο ξεχαρβαλωμένη και αποδυναμωμένη εκδοχή. Οι νοητικές ακροβασίες στις οποίες επιδίδονται οι επαγγελματίες ανθρωπιστές προκειμένου να δικαιολογήσουν τέτοιες δυσάρεστες εκπλήξεις και να σώσουν τα προσχήματα είναι βέβαια διασκεδαστικές,
Tα στομωμένα ξυράφια της Σώτης Τριανταφύλλου
Αφορμή για αυτό το κείμενο είναι το άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου «Φύγετε και αφήστε μας ήσυχους» για την Athens Voice, όπου επιχειρείται απολογισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και γίνεται αναφορά σε χαρακτηριστικά της αριστερής ιδεολογίας προκειμένου να αποδειχθεί η ανεπάρκεια και η επιβλαβής δράση της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Θα γινει εδώ ανάλυση των προβληματικών σημείων του άρθρου, που είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον αριστερό αυταρχισμό, τις αξίες και την ιδεολογία της αριστεράς, την στάση του όσον αφορά το Ευρωπαϊκό ιδεώδες, και θα γίνει κριτική στην αποτελεσματικότητα ή μη του σκεπτικού του κειμένου. Χρησιμοποιείται το κείμενο της Τριανταφύλλου ως δείγμα προοδευτικής φιλελεύθερης αρθογραφίας, η οποία χαρακτηριστικά στον Ελληνικό χώρο εμφανίζει συγκεκριμένα προβλήματα όπως η ασαφής, ανεπαρκής ή λανθασμένη χρήση πολιτικών όρων, οι γενικεύσεις και τα συμπεράσματα χωρίς λογική συνέχεια, και ο ιδεολογικός παρωπιδισμός.
Mark Lilla – Οι δύο δρόμοι για τη γαλλική Νέα Δεξιά
μτφρ.: Γκιμπιρίτης Νικόλας Τον περασμένο Φεβρουάριο, η Σύνοδος της Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης (CPAC) πραγματοποίησε το συνέδριό της στην Ουάσιγκτον. Αυτή η ετήσια διάσκεψη είναι ένα είδος Νταβός της Δεξιάς όπου μυημένοι και επίδοξοι πηγαίνουν να δουν τι νέο παίζει. Ο αρχικός ομιλητής, όχι και τόσο…
Christopher Lasch – Γιατί η Αριστερά δεν έχει κανένα μέλλον
μετάφραση: Νικόλας Γκιμπιρίτης Σ.τ.μ.: Η ιστορία έχει ως εξής. Ο Κρίστοφερ Λας δημοσιεύει το άρθρο «Το σφάλμα της Δεξιάς;» στο περιοδικό Tikkun 1:1 (1986), σσ. 23-29 [το κείμενο μπορεί κανείς να το βρει σε ελληνική μετάφραση στο Respublica]. Ευθύς αμέσως του ασκείται δριμεία κριτική σχεδόν ταυτόχρονα…
Angela Nagle – Αριστερά εναντίον ανοιχτών συνόρων
Πάντα με γοήτευε η αλαζονεία και η παράξενη αυτοκρατορική νοοτροπία των προοδευτικών Βρετανών και Αμερικανών υπέρ των ανοιχτών συνόρων που πιστεύουν ότι εκτελούν ένα έργο ανθρωπιστικού διαφωτισμού όταν «καλωσορίζουν» διδακτορικούς (PhDs) από την Ανατολική Ευρώπη ή την Κεντρική Αμερική, τους ταξιδεύουν και τους προσφέρουν φαγητό. Στις πλουσιότερες χώρες, η υπεράσπιση των ανοικτών συνόρων φαίνεται πως λειτουργεί σαν μια αίρεση μεταξύ φανατικών «πιστών». Είναι ένα προϊόν των μεγάλων επιχειρήσεων και των λόμπι που στηρίζουν την ελεύθερη αγορά. Αυτό το λόμπι αποτελείται από μεγάλες ομάδες δημιουργικών αστών, της τεχνολογίας, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της οικονομίας της γνώσης…