Ακολούθησε το Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα, ίσως το γνωστότερό του έργο και απαρχή της ύστερης περιόδου του. Σε αυτό θα κάνει την εμφάνισή της η έννοια του υπερανθρώπου. Ο Νίτσε προόριζε την έννοια ως αναφορά στο επόμενο εξελικτικό στάδιο του ανθρώπου, στον εξελικτικό του απόγονο. Χρησιμοποίησε τη θεωρία της εξέλιξης ώστε με κέντρο την αυτοδημιουργία να παρέχει απάντηση στο ζήτημα της ύπαρξης. Ο υπεράνθρωπος θα είναι αυτό το οποίο υπερβαίνει τον άνθρωπο· στη δημιουργία του συνεισφέρουν όλοι με τη στάση και τις επιλογές τους, με τον Λόγο και το παράδειγμά τους. Η θρησκεία του Νίτσε δεν υπόσχεται κάποια λύτρωση έξω από τον φυσικό Κόσμο, ούτε ένα τελικό στάδιο της ύπαρξης….

Προκειμένου να μπορέσει να αναλυθεί η σκέψη του Νίτσε από τη σκοπιά της πολιτικής φιλοσοφίας, ο ίδιος θα πρέπει πρώτα να γίνει κατανοητός ευρύτερα ως στοχαστής. Άλλωστε σπάνια κατανοείται ως πολιτικός φιλόσοφος· τουναντίον, ακόμη και ο ίδιος δήλωνε «ο τελευταίος αντι-πολιτικός Γερμανός.»1 Αυτός του ο αυτοπροσδιορισμός μπορεί να προσληφθεί με διάφορους τρόπους, με την ίδια την έννοια του πολιτικού να αποτελεί ένα θέμα υπό συζήτηση στον ακαδημαϊκό χώρο. Το βέβαιο είναι πως ο Νίτσε επ’ ουδενί δεν αναγνώριζε το πρωτείο στην πολιτική ή την οικονομία. Για εκείνον το κέντρο κάθε ανθρώπινης κοινότητας ήταν η κουλτούρα και ο πολιτισμός, πράγμα το οποίο αντανακλάται με πολλή σαφήνεια στη φιλοσοφία του.