4o Τεύχος ResPublica – Σημειώσεις εκτός γραμμής για μια νέα πνευματική αναγέννηση
Καθώς η επέτειος της δεύτερης εκατονταετηρίδας από την Ελληνική Επανάσταση φτάνει πια στο τέλος της, το ανά χείρας τεύχος του περιοδικού ResPublica μπορεί να χρησιμεύσει και ως επίλογος των εορτασμών – ως μια μοναχική «φωνῇ βοῶντων ἐν τῇ ἐρήμῳ», καθώς η ανάμνηση του ’21 έχει…
Elémire Zolla – Τί είναι η παράδοση (προδημοσίευση 4ου τεύχους ResPublica)
Απόσπασμα από: «Elémire Zolla – Τί είναι η παράδοση», σε μετάφραση του Αλέξανδρου Μπριασούλη. Παράδοση είναι αυτό που παραδίδεται, αυτό που μεταβιβάζεται, ιδίως από γενιά σε γενιά, και αφορά τη ρίζα κάθε ανθρώπινης κατάστασης ή πράξης. Για την Παράδοση όμως πιο ζωντανοί από τους ζωντανούς…
J. G. A Pocock – Χρόνος, θεσμοί και πράξη: ένα δοκίμιο για την κατανόηση της παράδοσης
Ανθρώπινες κοινωνίες μπορούν να υπάρξουν μόνο εντός της διάσταση του χρόνου. Διαρκώς, για όσο υφίστανται, συντηρούν τις αναπαραστάσεις του εαυτού τους. Επομένως, η συνείδηση του χρόνου που το άτομο αποκτά – ως κοινωνικό άτομο – έχει να κάνει ως επί τω πλείστο με τη συνειδητοποίηση της κοινωνικής συνέχειας αλλά και με τον τρόπο που η συνέχεια αυτή γίνεται κατανοητή μέσα από αναπαραστάσεις. Μόνο εντός αυτών των αναπαραστάσεων μπορεί να υπάρξει μια κοινωνία. Επιπλέον, η συνείδηση του χρόνου έχει να κάνει και με την κατανόηση του χρόνου· σχετίζεται με την κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης ως βίωμα εντός του χρόνου. Αυτή την συνείδηση η ίδια η κοινωνία προωθεί ως αναπόσπαστο κομμάτι της τάσης της να κατανοεί τον εαυτό της, αλλά και τις δομές καθώς και τους τρόπους δράσης, από τους οποίους (και μέσα στους οποίους) μπορεί να υπάρξει ως τέτοια. Υφίσταται ένα σημείο τομής όπου η πολιτική θεωρία συναντά την ιστορία. Με απόλυτη σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι κάθε κοινωνία δημιουργεί μια δική της φιλοσοφία πάνω στην ιστορία, ένα σύνολο ιδεών αναφορικά με το τί πραγματικά συμβαίνει, τί μπορεί να γίνει γνωστό και τί μπορεί να υπάρξει, μέσα σε έναν χρόνο που καθορίζει τη διάσταση της ίδιας κοινωνίας. Η φιλοσοφία της ιστορίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συνείδησής της και της λειτουργίας της. Πώς αυτές οι αναπαραστάσεις και ιδέες αναφορικά με το χρόνο αναδύονται, λειτουργούν και αναπτύσσονται πρέπει να μελετηθεί σαν κομμάτι της επιστήμης της κοινωνίας.
Mark Lilla – Οι δύο δρόμοι για τη γαλλική Νέα Δεξιά
μτφρ.: Γκιμπιρίτης Νικόλας Τον περασμένο Φεβρουάριο, η Σύνοδος της Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης (CPAC) πραγματοποίησε το συνέδριό της στην Ουάσιγκτον. Αυτή η ετήσια διάσκεψη είναι ένα είδος Νταβός της Δεξιάς όπου μυημένοι και επίδοξοι πηγαίνουν να δουν τι νέο παίζει. Ο αρχικός ομιλητής, όχι και τόσο…
Ομοφυλόφιλία και παραδοσιακή ηθική: οι θέσεις των φιλοσόφων
Η στάση των φιλοσόφων προς την ομοφυλοφιλία δεν είναι ενιαία. Οι Πυθαγόρειοι και οι Κυνικοί (βλ. Διογένης Κυνικός)1 φαίνεται να είναι κατά της ομοφυλοφιλίας. Ειδικότερα οι Πυθαγόρειοι έχουμε πληροφορίες ότι απέρριπταν κάθε είδος άγονης σεξουαλικότητας και υποστήριζαν τη συνεύρεση ακόμη και μεταξύ αντρών και γυναικών μόνο με στόχο την τεκνοποίηση.2 Στους πλατωνικούς υπάρχει μία ανεκτικότητα και αποδοχή του φαινομένου, ενώ οι Στωικοί επέτρεπαν την ομοφυλοφιλία και τοποθετούσαν όλα όσα αφορούν τη σεξουαλικότητα, μαζί και την ομοφυλοφιλία, στα ουδέτερα. Όλα τα ρεύματα ωστόσο ήταν κατά των παθών και ειδικότερα στην περίπτωση αυτή, κατά της ακολασίας (είτε όσον αφορά την ετεροφυλοφιλία είτε την ομοφυλοφιλία). Τόσο οι Κυνικοί όσο και οι Στωικοί ήταν κατά των σωματικών ηδονών, ως μέρος του ασκητικού τρόπου ζωής.