Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι η αυτή νέα προσέγγιση προσπαθεί να κάνει κάπως περισσότερα για τον άνθρωπο. Η τρέχουσα κουλτούρα, επί του πιθανολογικού ρίσκου (probabilistic risk assessment), είναι πολύ συχνά τελείως ακατάλληλη για την αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Είναι κατακερματισμένη – δηλαδή, κάθε τομέας ενός περιβάλλοντος υπόκειται σε διαφορετικούς και ξεχωριστούς ελέγχους – δεν είναι συστημική και εν τέλει δεν βασίζεται στον άνθρωπο, αλλά στη μαθηματική πιθανότητα.