Μετά την πανδημία: το έθνος-κράτος και μερικές σκέψεις για την Ελλάδα
Με αφορμή την πανδημία, φάνηκε πιο καθαρά σε περισσότερο κόσμο ότι η μόνη οντότητα που μπορεί εξασφαλίσει στον δυτικό άνθρωπο ένα απαραίτητο σύνολο πραγμάτων, ή καλύτερα προϋποθέσεων, είναι το έθνος-κράτος, αυτά είναι:
“Glauce in progress. Love in progress”
Η “Γλαύκη” του έργου αναρωτιέται. Μιλάει για πρώτη φορά. Μια σχέση μυθική. Μια σχέση καθημερινή; Κάποια Γλαύκη και κάποιος Ιάσονας συνομιλούν με τις εκδοχές τους μέσα από διαφορετικές διαστάσεις, πότε live, πότε σε video, πότε ο ένας εδώ, πότε ο άλλος εκεί.Η εικονική πραγματικότητα είναι μέρος της ζωής μας άρα και των σχέσεων. Τα εμπόδια στον έρωτα παραμένουν όμ ως ίδια; Επηρεάζουν οι συνθήκες και τα λάθη; Ποιές είναι οι ευθύνες των ηρώων; Πού είναι το τρίτο πρόσωπο; Είναι έρωτας ή παιχνίδι; Η Μήδεια τι θα έλεγε αν είχε ακούσει την Γλαύκη; Η Μήδεια δε λέει τίποτα σε αυτό το έργο. Είναι το πρόσωπο στο δίπλα δωμάτιο.