Κοινωνική βία και σύγχρονος πολιτισμός
Αυτή η τελική αδιαφοροποίηση, που πυροδοτεί ακατάπαυστους ανταγωνισμούς, αποτελεί το μέγα σκάνδαλο για την σημερινή φιλοσοφία. Κι αυτό γιατί διαψεύδει όχι μόνο την υπόσχεση περί αυτοπραγμάτωσης, αλλά και την υπόσχεση για την τελική συμφιλίωση των ανθρώπων και την εξαφάνιση της βίας. Αυτή η πικρή διάψευση, σχολιάζει ο Ρενέ Ζιράρ, οδήγησε τους σύγχρονους φιλοσόφους « …να αναθεωρήσουν την αρχική, υπερβολική αισιοδοξία τους και να επανεισάγουν τη διαφορά. Ανακάλυψαν λοιπόν ότι οι διαφορές συνέχιζαν να επιβιώνουν εκεί ακριβώς που τις νόμιζαν εξαφανισμένες: διαφορές πλέον πολιτισμικές και όχι βιολογικές, άρα διαφορές που μπορούμε και οφείλουμε να εξαλείψουμε. Διαφορές μορφωτικές, κοινωνικές, οικονομικές, οικογενειακές, ψυχολογικές. Αφου η ταυτότητα δεν είναι πηγή αρμονίας, πρέπει λογικά να είναι ψευδής. Η μοντέρνα σκέψη της ταυτότητας ανακάλυψε ή εφεύρε νέα εμπόδια πριν την τελική συμφιλίωση και απομάκρυνε στον πιο μακρινό ορίζοντα την έλευση της πραγματικής ταυτότητας, καταλήγοντας τελικά να την διαγράψει εντελώς.
Τεύχος 2 – Σημειώσεις εκτός γραμμής για τη ριζική κοινωνική αλλαγή
Είναι αδύνατο να μετασχηματιστεί μια κοινωνία βάσει ενός συγκεκριμένου προτάγματος απόλυτης ειρήνης και ευημερίας, μήτε είναι δυνατό να συγκροτηθούν ανθρώπινες συλλογικότητες μέσα σε ένα περιβάλλον διάχυτου μηδενισμού. Είμαστε αναπόσπαστα κομμάτια ενός μή-τέλειου κόσμου· γράφουμε γιατί αγαπάμε τη μη-τελειότητα αυτού του κόσμου. Amor fati!