Κρίστοφερ Λας – Κοινοτισμός ή Ποπουλισμός
Ο ποπουλισμός είναι η αυθεντική φωνή της δημοκρατίας. Προϋποθέτει ότι κάθε άτομο έχει το δικαίωμα σεβασμού μέχρι να αποδειχθεί ότι δεν είναι άξιος του δικαιώματος αυτού, αλλά επιμένει ότι ο καθένας φέρει ευθύνη για τον εαυτό του. Είναι απρόθυμος να κάνει παραχωρήσεις ή να συγκρατήσει την κριτική με το επιχείρημα ότι «η κοινωνία φταίει για όλα». Ο ποπουλισμός είναι «επικριτικός», για να επικαλεστούμε και ένα σύνηθες επίθετο, η υποτιμητική χρήση του οποίου δείχνει πόσο έχει αποδυναμωθεί η ικανότητα για επιλεκτική άσκηση κριτικής από το ηθικό κλίμα του ανθρωπιστικού «ενδιαφέροντος».
Thomas Paine – Αγροτική Δικαιοσύνη
…η σπουδή των δικαιωμάτων του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο αποτελεί έναν νέο τομέα του επιστητού, και δη έναν τομέα που χρήζει προστασίας από την ιερατική απάτη και τη θρασύτητα της μακράν υφιστάμενης καταστολής, θεώρησα σωστό να θέσω αυτό το μικρό εγχείρημα υπό την προστασία σας. Όταν συλλογιζόμαστε τη μακρά και πυκνή νύχτα, στην οποία παρέμειναν βυθισμένες η Γαλλία και ολόκληρη η Ευρώπη εξαιτίας των κυβερνήσεών τους και των ιερέων τους, πρέπει να νιώθουμε λιγότερη έκπληξη απ’ ότι θλίψη απέναντι στην αμηχανία που προκαλεί η πρώτη έκρηξη φωτός που διαλύει το σκότος. Το συνηθισμένο στο σκοτάδι μάτι μπορεί δύσκολα να αντέξει στην αρχή το άπλετο φως της ημέρας.
Τι θέλει πραγματικά το Ισλαμικό Κράτος;
Πώς δημιουργήθηκε και ποιες είναι οι προθέσεις του; Η απλότητα των ερωτήσεων αυτών μπορεί να σας ξεγελάσει, και λίγοι ηγέτες της Δύσης φαίνεται να έχουν τις απαντήσεις σε αυτές. Το Δεκέμβριο, η εφημερίδα Τhe New York Times δημοσίευσε εμπιστευτικά σχόλια του αντιστράτηγου Μάικλ Κ. Ναγκάτα, διοικητή των Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, ο οποίος παραδέχθηκε ότι μόλις είχε αρχίσει να κατανοεί τα αιτήματα του Ισλαμικού Κράτους. «Δεν έχουμε καταπολεμήσει την ιδέα», ανέφερε. «Δεν καταλαβαίνουμε καν την ιδέα». Πέρυσι, ο Πρόεδρος Ομπάμα χαρακτήρισε ποικιλοτρόπως στο Ισλαμικό Κράτος, ως «μη Ισλαμικό» και ως τη «παιδική σχολική αθλητική ομάδα» της Αλ Κάιντα, ισχυρισμοί που δημιούργησαν σύγχυση σχετικά με την οργάνωση και ίσως συνέβαλαν σε σημαντικά στρατηγικά λάθη.
Ζίγκμουντ Μπάουμαν – Μας ωφελεί όλους ο πλούτος των ολίγων;
Μια πρόσφατη μελέτη από το Παγκόσμιο Ινστιτούτο για την Έρευνα της Οικονομικής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών παρουσιάζει ότι το 1% των πιο πλούσιων ενηλίκων κατείχε μόνο του το 40% των παγκόσμιων περιουσιακών στοιχείων το 2000, και ότι το 10% των πιο πλουσίων έλεγχε το 85% του παγκόσμιου συνολικού πλούτου. Το κατώτερο ήμισυ του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού κατείχε το 1% του παγκόσμιου πλούτου. [i] Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ένα στιγμιότυπο μιας συνεχούς διαδικασίας… Όλο και πιο δυσάρεστα και χειρότερα από ποτέ εμφανίζονται καθημερινά τα νέα για την ισότητα των ανθρώπων καθώς και για την ποιότητα της ζωής όλων μας.