Σημειώσεις για την σχέση ταξικής αυτονομίας και εθνικής πολιτικής κοινότητας (μέρος Α΄)
Ταξική αυτονομία και εθνική πολιτική κοινότητα· δυο πραγματικότητες που συγκρούονται κάθετα, σύμφωνα μ’ έναν τρέχοντα δυστυχώς περισσότερο ακτιβιστικό, παρά σκεπτόμενο λόγο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια απόφανση που αφήνεται στον ιδεολογικό αυτοματισμό, και ως εκ τούτου διολισθαίνει στην ουσιοκρατία, αφού αποτυγχάνει να εντοπίσει και να παρακολουθήσει την ιστορικότητα των δυο φαινομένων.
Frank Furedi – Περί κυρίαρχου λαού
Η σύγχρονη αντιλαϊκιστική ρητορική ελάχιστα διαφέρει από τις αντιδημοκρατικές επιθέσεις εναντίον του Αθηναϊκού δήμου κατά την εποχή της αρχαιότητας. Και οι δύο ρητορικές εμπνέονται από την περιφρόνηση προς τον ίδιο τον λαό, την οντότητα που οι κλασσικοί φιλόσοφοι αποκαλούσαν «οι πολλοί». Μια τέτοια διάθεση προς τους πολλούς συνοδεύτηκε από την πεποίθηση ότι θα ήταν καλύτερο η πολιτική να αποτελεί τέχνη των ολίγων. Ως εκ τούτου, αντιλαϊκιστές ιδεολόγοι -τότε και τώρα- τάσσονται σφόδρα ενάντια στην αρχή της πλειοψηφίας. Ισχυρίζονται ότι οι πολλοί (δηλαδή η πλειοψηφία) θα χρησιμοποιήσουν τη δυνητική τους δύναμη για να εκφοβίσουν και να εξαναγκάσουν όλους τους άλλους. Στις μέρες μας, τέτοια αντιλαϊκιστικά συναισθήματα αποτελούν κοινό τόπο στους κύκλους των πολιτικών και πολιτισμικών ελίτ…
Ισοπεδωτές, θρησκευτικότητα και λαϊκή κυριαρχία
Συνδιαμόρφωση κειμένου: Γιώργος Κουτσαντώνης και Αθανάσιος Γεωργιλάς «Δεμένος και φιμωμένος, συνέχισε να χτυπά το πόδι του και να χειρονομεί για να δείξει στον κόσμο ότι, αν μπορούσε, πάλι θα τους καυτηρίαζε». [1] Τον Απρίλιο του 1638, όταν ήταν 22 ή 23 χρονών ο Τζον Λίλμπουρν (John Lilburne) [2],…