Εμείς και o μαζικός κόσμος των αντιφάσεων
Τώρα η σκιά του βασιλιά με το σκότος της φυλακίζει το νου νέων κυνικών ανθρώπων που κλεισμένοι στην ιδιωτική τους σφαίρα ονειρεύονται χρυσά κλουβιά άμοχθης ευδαιμονίας. Επιτρέψαμε όλα τα νοήματα γύρω μας να στρογγυλέψουν κι όμως εξακολουθούμε να φοβόμαστε μην κοπούμε. Ζούμε σε έναν κόσμο λέξεων, ερμηνειών, ερμηνείας των ερμηνειών, φοβίας των λέξεων, φοβίας των ερμηνειών, αλλά όταν έρχεται η κρίσιμη στιγμή τα λόγια απουσιάζουν και τελικά βλέπουμε τον εαυτό μας αδύναμο να ερμηνεύσει οτιδήποτε θα μπορούσε να ερμηνευτεί δίχως να απαιτούνται φιλοσοφικές διατριβές, αλλά με μια δόση κοινής λογικής (common sense, όπως θα έλεγε ο George Orwell).
Οι Βρετανικές εκλογές και το διχασμένο βασίλειο στον απόηχο του #Brexit και των τρομοκρατικών επιθέσεων
Από ότι φαίνεται η Βρετανία οδηγείται σε ένα άνευ προηγουμένου πολιτικό αδιέξοδο, με το Brexit να επισκιάζεται από ένα ενδεχόμενο διχοτόμησης (και διάλυσης) του Ηνωμένου Βασιλείου (το λεγόμενο Bre-split). Κανείς πραγματικά δεν μπορεί να γνωρίζει την έκβαση των πραγμάτων – ουδείς, με άλλα λόγια, δύναται να γνωρίζει τις ορέξεις της fortuna (όπως θα έλεγε ο Μακιαβέλλι). Μέσα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, αυτό που εμπνέει μεγάλες ανησυχίες είναι το γεγονός ότι καμία συνεπής και σοβαρή πολιτική αντιπρόταση δεν υφίσταται. Καμία φωνή παρά μόνο μια ηχώ στο χάος!
Πολιτική ορθότητα: ο ανοιχτόμυαλος μακαρθισμός της Αριστεράς
H νέα μόδα που ήρθε για να ανανεώσει το λεξιλόγιο, την αισθητική και τους τρόπους συμπεριφοράς των φιλελεύθερων κοινωνιών ακούει στο όνομα «πολιτική ορθότητα». Από τις μεσοαστικές γειτονιές των Βρυξελλών, τις φοιτητικές συνοικίες της Βαρκελώνης, το Καρτιέ Λατέν των Παρισίων, τα ακαδημαϊκά campus των Ηνωμένων…
Πολιτική ορθότητα και αισθητικοποίηση
Επιδίωξη αυτού του σύντομου κειμένου ωστόσο δεν είναι φυσικά μια συστηματική ανάλυση της σχέσης της πολιτικής και του πολιτικού λόγου με την αισθητική. Αναμφισβήτητα αυτή είναι τεράστιας σημασίας και έχει εξεταστεί διεξοδικά από σπουδαίους ερευνητές. Πράγματι μεγάλοι στοχαστές όπως ο Βάλτερ Μπένγιαμιν και η Χάνα Άρεντ έχουν μελετήσει τα φαινόμενα της αισθητικοποίησης της πολιτικής η οποία έχει συσχετιστεί πειστικά με τον φασισμό αλλά και της πολιτικοποίησης της τέχνης (ή αλλιώς στράτευσης) που αντίστοιχα έχει συσχετιστεί με την προώθηση της ιδεολογίας σε ποικίλα αυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα[5]. Αυτό που επιχειρείται εδώ είναι η ανάδειξη της θέσης, έστω και με απλουστευτικό τρόπο, ότι ένα από τα μείζονος σημασίας ζητήματα σήμερα διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα -που αφορούν στο δημόσιο λόγο- είναι η αισθητικοποίησή του σε βαθμό που τελικά σχετικοποιείται η ίδια η αλήθεια και παραλλάσσεται, που ακόμη και η απολιτικοποίηση γίνεται οργανική στην υπηρεσία του πολιτικά ορθού…