Λίγη συμπόνια για τον Ιάγο
Αν κάτι που βλέπουμε να διατηρείται σταθερό μοτίβο και να δίνει συνοχή στον Ιάγο είναι πως επιδιώκει την δράση όσο τίποτε περισσότερο. «Απόψε η τύχη μου αποφασίζει: μια και καλή με σώζει ή με λιανίζει». Ο Ιάγο είναι ένας παίχτης ή είναι απελπισμένος από τα αποτελέσματα της δράσης του; Πιθανό και τα δύο. Κάθε παίχτης που τον θρέφει το ερέθισμα του ρίσκου είναι ενεργός και ενεργούμενος των αποτελεσμάτων της τύχης. Ο κίνδυνος της πρωτοβουλίας, η αβεβαιότητα της επιτυχίας, η αδρεναλίνη της δράσης είναι το ναρκωτικό για τον Ιάγο και αυτός είναι στην ουσία δέσμιος του εθισμού αυτού.
Οι μοχθηροί του Σαίξπηρ (Shakespeare’s Villains)
Αναμφίβολα οι κακόβουλοι του Σαίξπηρ κουβαλούν πάνω τους το στίγμα της απόρριψης. Ποιός πραγματικά θέλει να συμπονέσει το κακό; Κανένας. Ποιός θα συντρέξει τα παράπονα του δύσμορφου Ριχάρδου (Richard III), του σακάτη “που ακόμα και τα σκυλιά” περιγελούν την παρουσία του; Αυτόν που ούτε η μάνα…
Αντικρίζοντας την σταφιδική κρίση του 1893-1905
Η αγροτική εξέγερση των σταφιδοπαραγωγών της βορειοδυτικής Πελοποννήσου αποτελεί πρόκληση κρίσης και αντίκρισης. Η ασφάλεια που παρέχει η απόσταση του χρόνου δίνει την δυνατότητα πολύεδρων επόψεων ανάλογα πάντα με τις προθέσεις και τις προσδοκίες μας. Άλλοτε εναποθέτουμε τα γεγονότα στον αστερισμό του μύθου, ωραιοποιώντας και…
Δεξιά και Αριστερά : In medias res (μέρος β’)
Το πρώτο μέρος Δεξιά και Αριστερά : Ab ovo http://www.respublica.gr/2017/01/column/δεξιά-και-αριστερά-ab-ovo-μέρος-α/ Όταν ο Jacques Ellul έγραφε το 1963 «Ο αστός είναι νεκρός» δεν εξέφραζε τόσο μια θλιμμένη νοσταλγία για την απώλεια της Όμορφης Εποχής (Belle Époque) όσο την αναγγελία ενός νέου κόσμου που ήδη άνοιγε τα…
Δεξιά και Αριστερά : Ab ovo (μέρος α’)
Σχολιάζοντας ο Christopher Lasch, το άρθρο του Francis Fukuyama για το Τέλος της Ιστορίας, έγραφε στην Ευθραυστότητα του φιλελευθερισμού, ότι «…κατά έναν περίεργο τρόπο θυμίζει, εξίσου, τον μονοδιάστατο άνθρωπο του Marcuse και το φρικιαστικό όραμα της Σχολής της Φρανκφούρτης για μια ολοκληρωτικά διευθυνόμενη κοινωνία…
Οδοδείκτες για τον «τρίτο τομέα»
Είναι φανερό πως αν ο κάθε λαός δεν ανακτήσει το συντομότερο τα κλειδιά της διατροφικής του αυτονομίας οι ίδιες οι συνθήκες της βιολογικής του επιβίωσης θα καταλήξουν να εξαρτώνται πλήρως από την κυνική στρατηγική των αγροβιομηχανικών λόμπι και από την χωρίς όριο απληστία των διεθνών…
Νομιναλισμός. Το πρώτο μοντέρνο
Από την θεολογία στον σχετικισμό Μας παραμένει άγνωστο κατά πόσο ο William of Ockham κατανοούσε το μέγεθος της ρήξης και τις συνέπειες που θα προκαλούσε η προσπάθεια του να αποκαταστήσει στους σχολαστικούς της εποχής του τον εμπειρικό Αριστοτέλη. Ίσως απλά στρεφόμενος κατά των καθολικών αφαιρέσεων…
1 Ψήφος – 1 Ζωή
Kείμενο του Άρη Χατζηνικολάου μέλος στον κοινωνικό καταναλωτικό συνεταιρισμό Bios Coop. [Τον τελευταίο χρόνο είμαι στην φάση της ζωής μου που αυτά τα λίγα που έχω ζήσει με έχουν κάνει να απομυθοποιήσω κάθε πολιτική στάση & οργάνωση, αφού ότι ελπιδοφόρο βλέπω αργά ή γρήγορα καταρρέει,…
O Νέος διαφωτισμός: «Πολυπολιτισμικότητα χωρίς κουλτούρα»
«Προφήτη, παράγγειλε στις γυναίκες σου, στις κόρες σου και στις γυναίκες των πιστών, να αφήνουν την καλύπτρα τους να κρέμεται μέχρι τα πόδια. Έτσι δεν θα τις γνωρίζουν εύκολα και δεν θα τις συκοφαντούν». (Το ιερό Κοράνιο) Αμφιβάλλουμε αν είναι πλέον εφικτό να υπάρξει αναφορά…
Η νεκρανάσταση ενός χρήσιμου πτώματος
Αν Κράτος σηματοδοτεί το αντίπαλο δέος για τους αναρχικούς το σίγουρο είναι πως η καταστολή εγγυάται την ύπαρξη και των δύο. Χωρίς το μονοπώλιο της βίας δεν μπορεί να νοηθεί κράτος και ακριβώς αυτή είναι και η προϋπόθεση που μοιράζονται μαζί του οι αναρχικοί. Η…