Αν η πίστη στην αέναη πρόοδο της ανθρωπότητας αποτελεί κεντρικό πυλώνα της πανίσχυρης δοξασίας που θρέφει την μοντέρνα συνείδηση, τότε η κοινωνική μηχανική αποτέλεσε το κατεξοχήν εργαλείο με το οποίο οι ριζοσπαστικές ιδεολογίες του 19ου και 20ου αιώνα προσπάθησαν να πραγματώσουν το όραμά της για έναν επίγειο παράδεισο ή, όπως το έθεσε ο Ντοστογιέφσκι, για το «κρυστάλλινο παλάτι» κάποιας ανθρώπινης τελειότητας.

Περιεχόμενα:
1. Προοίμιο
2. Για τη σημασία της λέξης «επαναστατικός»
-Nicolas de Condorcet.
3. Ο ρόλος των κινημάτων στην κοινωνική αναπαραγωγή
(Θόδωρος Ντρίνιας)
4. Σκέψεις για τα κινήματα του Μάη του 68
(Γιώργος Κουτσαντώνης)
5. Βελτιοδοξία και ελπίδα
(Μιχάλης Θεοδοσιάδης)
6. Οικο-χιλιασμός και αντιναταλισμός
(Γιώργος Κουτσαντώνης, Σοφία Ζήση, Μιχάλης Θεοδοσιάδης)
7. Αναζητώντας τις ρίζες της παθογένειας της σύγχρονης κοινωνίας. Η συμβολή του Reinhart Koselleck
(Θόδωρος Ντρίνιας)
8. Η τεχνική ως ιδεολογία και μοντέλο ζωής
(Georg Fr. Jünger)
9. Ούτε πόλεμος, ούτε ειρήνη: η Ευρώπη στο καθαρτήριο της βίας
(Αλέξανδρος Μπριασούλης)