Ο Max Weber, η επιστήμη και η «απομάγευση» του κόσμου μας
Σήμερα, λίγο-πολύ όλοι μας ξέρουμε πως κυριαρχεί μια επιστημονική και τεχνική εκλογίκευση της ζωής. Αυτή η εκλογίκευση, φυσικά, δεν συνεπάγεται απαραίτητα πως ο καθένας μας γνωρίζει πλήρως όσα αφορούν τις βιοτικές συνθήκες της ζωής του. Για παράδειγμα, σχεδόν όλοι χρησιμοποιούμε το τραμ, ωστόσο δε γνωρίζουμε τον τρόπο της μηχανικής λειτουργίας του, παρεκτός αν είμαστε μηχανικοί. Πού έγκειται τότε λοιπόν η εκλογίκευση; Ο Weber απαντάει ότι έγκειται στη βεβαιότητά μας ότι δεν υφίστανται μυστηριώδεις ή ανυπολόγιστες δυνάμεις στον κόσμο και επομένως μπορεί καθένας μας να υποτάξει τις υπάρχουσες φυσικές δυνάμεις, μέσω υπολογισμών και απόκτησης τεχνικών γνώσεων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στο μεταίχμιο: αλλαγή ή διάλυση
Χρησιμοποιήσαμε, ως πυξίδα, τη βεμπεριανή σκέψη γιατί πιστεύουμε ότι είναι πραγματιστική, γνήσια συνέχεια της πολιτικής σκέψης του Μακιαβέλλι. Ο Γερμανός, ως κλασικός κοινωνιολόγος, προσπάθησε να δει τον κόσμο όπως είναι και όχι όπως θα ήθελε να είναι. Ελάχιστα μας αφορούν οι κατηγορίες περί ενός Weber οπαδού του γερμανισμού που φλέρταρε έντονα με τον επιθετικό Γερμανικό εθνικισμό, διότι έχουμε επίγνωση ότι είναι άλλο το γεγονός και άλλο οι αξίες, άλλο η πραγματικότητα και άλλο η επιθυμία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πραγματικότητα μπορεί να παραμορφωθεί τόσο μέσα από το πρίσμα του πεσιμισμού, όσο και από το ιδιαίτερα διαθλαστικό φακό του οπτιμισμού, οδηγώντας σε επικίνδυνα μονοπάτια την πολιτική σκέψη.
Θεωρίες υπέρβασης: Πέραν του κράτους
Σήμερα που η κοινωνία έχει μετατραπεί σε ένα μαλντορορικό ιδιώτη, το κράτος το λαφυραγωγεί εξ ολοκλήρου μια αυτοαναφορική πολιτική τάξη ημέτερων, μυημένων στους κανόνες του κομματικού παιχνιδιού και των δημοσίων σχέσων. Η κρατική τάξη παρόλο που κρατάει το savoir vivre της δημοκρατικής συμπεριφοράς, τα προσχήματα του πλουραλισμού, προωθεί τα ανοιχτά σύνορα, σέβεται τις διαφορετικότητες και είναι φιλική προς τις μειονότητες, στη ουσία λειτουργεί κατά αποκλειστικότητα για την διατήρηση και την διαιώνιση του πυρήνα του κράτους. Οι θεωρίες για την υπέρβαση του κράτους σε μία μέγιστη και διογκωμένη του μορφή, απλώς αναγάγουν αυτή την αυτοαναφορικότητα στα υψηλότερα μεγέθη που γνώρισε ποτέ η ιστορία της ανθρωπότητας.
Ζίγκμουντ Μπάουμαν – Ο εαυτός σε μια καταναλωτική κοινωνία
μετάφραση: Καψάλης Δημήτρης Η μετανεωτερική κοινωνία μας είναι μια κοινωνία καταναλωτική. Όταν την αποκαλούμε καταναλωτική, έχουμε κατά νου κάτι περισσότερο από την τετριμμένη και συγκροτημένη περίσταση κατά την οποία όλα τα μέλη της είναι καταναλωτές –όχι απλώς ορισμένα ανθρώπινα όντα, αλλά όλα τα ανθρώπινα…