Μια συνοπτική επαναξιολόγηση του Θουκυδίδη
Τα μεγάλα γεωπολιτικά γεγονότα ανέκαθεν πυροδοτούσαν συζητήσεις για την επικαιρότητα του Θουκυδίδη και τα διδάγματα της Ιστορίας του. Έτσι και τώρα, μεσούσης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, κυκλοφόρησαν διάφορα κείμενα στο διαδίκτυο, επικεντρωμένα κυρίως στον Διάλογο Αθηναίων – Μηλίων, σε μια προσπάθεια να ερμηνευτεί το…
Η δικτατορία των ζωντανών στον Χρόνο
-Γιατί είναι τόσο γκρίζα τα πρόσωπά τους, θέλησε να μάθει η Μόμο καθώς συνέχισε να τους κοιτάζει. -Γιατί ζούνε από κάτι το νεκρό, απάντησε ο μαστρο-Ώρας. Το ξέρεις πια πως τρέφονται με το χρόνο της ζωής των ανθρώπων. Αυτός ο χρόνος όμως πεθαίνει μ’ όλη…
Αποκατάσταση του πολιτικού Νίτσε: Σύνοψη του έργου του, εμβάθυνση στην κριτική του στη νεωτερική ανθρωπολογία κι επιστήμη της Ιστορίας – Μέρος B
Ακολούθησε το Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα, ίσως το γνωστότερό του έργο και απαρχή της ύστερης περιόδου του. Σε αυτό θα κάνει την εμφάνισή της η έννοια του υπερανθρώπου. Ο Νίτσε προόριζε την έννοια ως αναφορά στο επόμενο εξελικτικό στάδιο του ανθρώπου, στον εξελικτικό του απόγονο. Χρησιμοποίησε τη θεωρία της εξέλιξης ώστε με κέντρο την αυτοδημιουργία να παρέχει απάντηση στο ζήτημα της ύπαρξης. Ο υπεράνθρωπος θα είναι αυτό το οποίο υπερβαίνει τον άνθρωπο· στη δημιουργία του συνεισφέρουν όλοι με τη στάση και τις επιλογές τους, με τον Λόγο και το παράδειγμά τους. Η θρησκεία του Νίτσε δεν υπόσχεται κάποια λύτρωση έξω από τον φυσικό Κόσμο, ούτε ένα τελικό στάδιο της ύπαρξης….
Αποκατάσταση του πολιτικού Νίτσε: Σύνοψη του έργου του, εμβάθυνση στην κριτική του στη νεωτερική ανθρωπολογία κι επιστήμη της Ιστορίας – Μέρος Α
Προκειμένου να μπορέσει να αναλυθεί η σκέψη του Νίτσε από τη σκοπιά της πολιτικής φιλοσοφίας, ο ίδιος θα πρέπει πρώτα να γίνει κατανοητός ευρύτερα ως στοχαστής. Άλλωστε σπάνια κατανοείται ως πολιτικός φιλόσοφος· τουναντίον, ακόμη και ο ίδιος δήλωνε «ο τελευταίος αντι-πολιτικός Γερμανός.»1 Αυτός του ο αυτοπροσδιορισμός μπορεί να προσληφθεί με διάφορους τρόπους, με την ίδια την έννοια του πολιτικού να αποτελεί ένα θέμα υπό συζήτηση στον ακαδημαϊκό χώρο. Το βέβαιο είναι πως ο Νίτσε επ’ ουδενί δεν αναγνώριζε το πρωτείο στην πολιτική ή την οικονομία. Για εκείνον το κέντρο κάθε ανθρώπινης κοινότητας ήταν η κουλτούρα και ο πολιτισμός, πράγμα το οποίο αντανακλάται με πολλή σαφήνεια στη φιλοσοφία του.
Ο Lewis Mumford για τον μύθο του homo faber
Με την αναδημοσίευση αυτή θέλουμε να υπογραμμίσουμε τη θέση του Μάμφορντ πως «ο νεοτερικός άνθρωπος σχημάτισε μια παράξενη διαστρεβλωμένη εικόνα του εαυτού του, ερμηνεύοντας την πρώιμη ιστορία του με όρους των σημερινών ενδιαφερόντων του να κατασκευάζει μηχανές και να κατακτά την φύση». Αυτό που διακρίνει την ανθρωπινότητα στον άνθρωπο, η νοητική ικανότητα του «να κάνει προτάσεις και σχέδια άλλα από εκείνα που ήταν προγραμματισμένα στα γονίδια του είδους του», να παράγει λόγο, νου και πολιτισμό, εν κατακλείδι αυτό που τον ανεβάζει από το ζωικό στο ανθρώπινο επίπεδο, διαμορφώθηκε επάνω σε πιο δαιδαλώδεις και ενδότερες διεργασίες που είχαν να κάνουν περισσότερο με την ανακάλυψη/κατασκευή της συνείδησης παρά με την γενικότερη θεώρηση των κυρίαρχων υλιστικών αφηγήσεων εξαιτίας της «εγγενούς φύσης» του να κατασκευάζει εργαλεία και να παράγει τεχνολογία και στις οποίες «έχει βασιστεί η προσκόλληση μας στις παρούσες μορφές τεχνικής και επιστημονικής προόδου, η οποία θεωρείται αυτοσκοπός».