Οι Βρετανικές εκλογές και το διχασμένο βασίλειο στον απόηχο του #Brexit και των τρομοκρατικών επιθέσεων
Από ότι φαίνεται η Βρετανία οδηγείται σε ένα άνευ προηγουμένου πολιτικό αδιέξοδο, με το Brexit να επισκιάζεται από ένα ενδεχόμενο διχοτόμησης (και διάλυσης) του Ηνωμένου Βασιλείου (το λεγόμενο Bre-split). Κανείς πραγματικά δεν μπορεί να γνωρίζει την έκβαση των πραγμάτων – ουδείς, με άλλα λόγια, δύναται να γνωρίζει τις ορέξεις της fortuna (όπως θα έλεγε ο Μακιαβέλλι). Μέσα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, αυτό που εμπνέει μεγάλες ανησυχίες είναι το γεγονός ότι καμία συνεπής και σοβαρή πολιτική αντιπρόταση δεν υφίσταται. Καμία φωνή παρά μόνο μια ηχώ στο χάος!
Οι μοχθηροί του Σαίξπηρ (Shakespeare’s Villains)
Αναμφίβολα οι κακόβουλοι του Σαίξπηρ κουβαλούν πάνω τους το στίγμα της απόρριψης. Ποιός πραγματικά θέλει να συμπονέσει το κακό; Κανένας. Ποιός θα συντρέξει τα παράπονα του δύσμορφου Ριχάρδου (Richard III), του σακάτη “που ακόμα και τα σκυλιά” περιγελούν την παρουσία του; Αυτόν που ούτε η μάνα…
Ο Heathcliff και τα ανθρώπινα ερείπια: από την Emily Brontë στον σύγχρονο εκριζωμένο άνθρωπο
Ο Heathcliff, που θυμίζει τον τερατόμορφο άνθρωπο του Hobbes, όπως λέει ο Terry Eagleton (2005, σ.110), μας προϊδεάζει πως πραγματικά θα μπορούσε να ήταν η ανθρωπότητα αν αντί για την αρετή και την κοινή ευπρέπεια, είχε υιοθετήσει την ηθική της κακίας, δίχως να αναγνωρίζει καμία ελεημοσύνη παρά τον ατομικισμό, την εκδίκηση και τον φθόνο. Πρόκειται για έναν κόσμο χαμένο μέσα στη δίψα και την ακόρεστη επιθυμία για συνεχόμενη και αέναη επιβολή, για έναν κόσμο που, ταυτοχρόνως, καθιστά κάθε άνθρωπο σκλάβο μιας αυθαίρετης εξουσίας (όπως θα δούμε παρακάτω), εφόσον απουσιάζει αυτό που θα μπορούσε να δώσει έμφαση στις κοινές έννοιες και την πιο ζωντανή συνύπαρξη του κοινού κόσμου, το δημόσιο (ή αλλιώς πολιτικό) πεδίο. Πoιό είναι, ωστόσο, το βασικό μοτίβο που διαμορφώνει την ψυχή του Heathcliff, αν όχι αυτό του ξεριζωμού;