Του Ζύλ Κλαβρέλ
Η σημερινή τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια εγγράφεται στην ίδια δυναμική με τις δύο προηγούμενες, αυτή που κόστισε τη ζωή του καθηγητή Σαμουέλ Πετί και εκείνη που έλαβε χώρα μπροστά από τα παλιά γραφεία του Charlie Hebdo.
Ακόμα και χωρίς συγκεκριμένες πληροφορίες για το προφίλ του δράστη, όλα δείχνουν ότι η επίθεση ακολουθεί την λογική της τρίτης γενιάς τζιχαντιστών: μια επικαιρότητα που ρίχνει λάδι στη φωτιά της οργής των φανατικών μουσουλμάνων (δίκη του Charlie Hebdo , λεκτικοί τραμπουκισμοί του Ερντογάν), απειλητικά τελεσίγραφα της Αλ Κάιντα εναντίον της Γαλλίας και του Προέδρου της Δημοκρατίας και, τέλος, μια μεμονωμένη αυτοσχέδια ενέργεια ενάντια σε έναν ακριβή στόχο.
Η σημερινή επίθεση στο εσωτερικό μιας εκκλησίας θυμίζει εκείνη στο Saint-Étienne du Rouvray. Η Γαλλία που έχει μπει στο στόχαστρο των τζιχαντιστών δεν είναι μόνο εκείνη της ελευθερίας της έκφρασης, αλλά και εκείνη των σταυροφοριών, που λέρωσε την γη του Ισλάμ στο όνομα μιας ψεύτικης θρησκείας. Αυτή η επίθεση ικανοποιεί τους πιο φανατικούς όλων των ισλαμικών σεκτών του κόσμου, εγκαινιάζει όμως ταυτόχρονα και την έκφραση αλληλεγγύης από την πλευρά των θεσμικών εκπροσώπων του μουσουλμανικού κόσμου, κάτι που αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη ασάφεια την συζήτηση περί ισλαμισμού, αλλά και όσον αφορά τις πραγματικές προθέσεις πολλών από τους εμπλεκόμενους. Περισσότερο από ποτέ οφείλουμε να επιδείξουμε αποφασιστικότητα και σταθερότητα: είναι πλέον το σύνολο του ισλαμικού κόσμου που επιχειρεί να αποδυναμώσει και να αποσταθεροποιήσει τη Γαλλία και είναι εναντίον αυτού του συνόλου, τα μέρη του οποίου διαφέρουν μόνο ως προς τα μέσα και όχι στους σκοπούς, που πρέπει να δράσουμε άμεσα. Δεν έχουμε πολύ χρόνο ακόμα.