Τεύχος 1 – Σημειώσεις εκτός γραμμής για τη δημόσια υποκρισία
ετά από τέσσερα χρόνια διαδικτυακής αρθρογραφίας νιώσαμε ότι ήρθε η ώρα να περάσουμε στον έντυπο λόγο ευελπιστώντας να ενισχύσουμε τον ζωντανό διάλογο και την επαφή με τους αναγνώστες που επιμένουν στην παραδοσιακή μορφή του. Το περιοδικό θα μας δώσει τη δυνατότητα να επεξεργαζόμαστε και να…
Christopher Lasch – Γιατί η Αριστερά δεν έχει κανένα μέλλον
μετάφραση: Νικόλας Γκιμπιρίτης Σ.τ.μ.: Η ιστορία έχει ως εξής. Ο Κρίστοφερ Λας δημοσιεύει το άρθρο «Το σφάλμα της Δεξιάς;» στο περιοδικό Tikkun 1:1 (1986), σσ. 23-29 [το κείμενο μπορεί κανείς να το βρει σε ελληνική μετάφραση στο Respublica]. Ευθύς αμέσως του ασκείται δριμεία κριτική σχεδόν ταυτόχρονα…
Ο Christopher Lasch για τον Martin Luther King Jr – ελπίδα δίχως οπτιμισμό
Αν η σταδιοδρομία του συγκρίνεται με αυτή του Lincoln, τον οποίο βέβαια ο ίδιος θαύμαζε, δεν οφείλεται μονάχα στο γεγονός ότι καί οι δύο βρέθηκαν αντιμέτωποι με την τραγωδία της δουλείας των Νέγρων της κεντρικής Αμερικής και σήκωσαν το ηθικό βάρος της δουλείας στους ώμους τους. Οφείλεται και στον τρόπο που οι δύο αυτοί άνδρες επηρέασαν τη γλώσσα της Αμερικανικής πολιτικής, δίχως να αποκοπούν από τις λαϊκές και θρησκευτικές παραδόσεις, στις οποίες μια μοιρολατρία αλλά και ένα συναίσθημα ελπίδας συνυπάρχει, κάτι που ο (προοδευτικός) φιλελευθερισμός βγάζει εκτός των πλαισίων του.
Ο Frank Furedi για την υποτίμηση της ανεκτικότητας
Δίχως αμφιβολία, το ιδανικό της ανοχής που βασίζεται στον πρώιμο φιλελευθερισμό, αποτελεί βασικό θεμέλιο των δυτικών κοινωνιών. Ωστόσο, η ανοχή έχει επαναπροσδιοριστεί έτσι ώστε να υποδηλώνει την αποδοχή της διαφορετικότητας ως τέτοια, δίχως όμως να προάγει -ή έστω να επιτρέπει- την κριτική σε αυτήν. Όπως αναλύει ο Frank Furedi, οι φιλελεύθεροι στοχαστές, από τον Bayle, τον Locke [1] και έπειτα, συνέδεσαν την ανοχή με την με την πράξη και την κρίση. Καί τα δύο αυτά συστατικά, όπως υποστήριξε η Hannah Arendt [2], συνθέτουν το δημόσιο πεδίο. Δίχως την κρίση, η ανεκτικότητα χάνει το πραγματικό της νόημα.
Christopher Lasch – ο συντηρητισμός ενάντια στον εαυτό του
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εάν ο πολιτιστικός συντηρητισμός είναι συμβατός με τον οικονομικό φιλελευθερισμό, την πολιτική φιλοσοφία του καπιταλισμού. Επειδή, κατ’ αρχάς, η απάντηση θα εξαρτηθεί από το τι απλώς σημαίνει πολιτιστικός συντηρητισμός, θα πρότεινα να ξεκινήσει κανείς όχι με έναν αφηρημένο ορισμό του όρου, αλλά με μία ανάλυση του τρόπου με τον οποίο οι συντηρητικές αξίες εισχωρούν στην σημερινή διαμάχη σχετικά με την έκτρωση – το καλύτερο παράδειγμα της πολιτιστικής σύγκρουσης το οποίο διχάζει την αμερικανική κοινωνία.
Christopher Lasch – Η ηθική των ορίων της κατώτερης μεσαίας τάξης και η συζήτηση περί αμβλώσεων
Η κουλτούρα της κατώτερης μεσαίας τάξης, τώρα όπως και στο παρελθόν, οργανώνεται γύρω από την οικογένεια, την εκκλησία και τη γειτονιά. Προσδίδει μεγαλύτερη αξία στη συνοχή της κοινότητας και στην αλληλεγγύη από την ατομική πρόοδο και την κοινωνική κινητικότητα. Στη ζωή της κατώτερης μεσαίας τάξης η διατήρηση των υφιστάμενων συνηθειών παίζει σημαντικότερο ρόλο από ότι τα κυρίαρχα ιδανικά της επιτυχίας. Οι γονείς επιθυμούν τα παιδιά τους να προοδεύουν, αλλά ταυτόχρονα θέλουν να σέβονται τους μεγαλύτερούς τους, να μην πέφτουν στον πειρασμό του ψεύδους και της εξαπάτησης, να επωμίζονται στους ώμους τους με προθυμία τις ευθύνες που τα αναλογούν και να αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες με σθένος…