Αντιπρόσβαση/Απαγόρευση Περιοχής (Anti Access/Area Denial-A2/AD): Νέες Όψεις των Ναυτικών Επιχειρήσεων
Έχοντας λοιπόν τον Θαλάσσιο Έλεγχο (Sea Control) ενός γεωγραφικού χώρου μπορούμε να πούμε ότι «οχυρώνουμε» μια περιοχή προκειμένου ο εχθρός να μην έχει πρόσβαση. Ποια είναι τα κριτήρια που χαρακτηρίζουν τον όρο «πρόσβαση»; Χρησιμοποιώντας τον ορισμό που δίνει το Αμερικανικό εγχειρίδιο Joint Operational Access Concept, ο εν λόγω όρος δηλώνει την «ικανότητα προβολής στρατιωτικής ισχύος εντός της περιοχής επιχειρήσεων, με ικανοποιητική ευχέρεια κινήσεων προς εκπλήρωση της αποστολής[9]». Στην περίπτωση που ο εχθρός βρεθεί εντός της περιοχής Θαλασσίου Ελέγχου, θα πρέπει να συναντήσει ανυπέρβλητες δυσκολίες που θα οδηγήσουν στην ματαίωση της αποστολής του.
Αυτό ακριβώς κομίζει και το δόγμα A2/AD. Δημιουργείται μια περίμετρος που έχει διττό σκοπό: αφενός να κρατήσει τον εχθρό μακριά και αφετέρου να ματαιώσει όλα του τα σχέδια σε περίπτωση που αυτός εισχωρήσει εντός της περιοχής[10]. Πρόκειται δηλαδή για μια περίπτωση τοπικού θαλασσίου ελέγχου (όπως θα το χαρακτήριζε ο Κόρμπετ). Ο χρονικός ορίζοντας διατήρησης αυτού του ελέγχου είναι διευρυμένος. Ιδεατά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο «χρήστης» της δομής A2/AD την έχει σχεδιάσει για να διαρκέσει στο διηνεκές. Πρακτικά όμως αυτό αφορά το άμεσο και προβλεπτό μέλλον…
Όταν ο Καζαντζάκης συνάντησε τον Ντοστογιέφσκι
Σε όλo το εύρος της καλλιτεχνικής τους δημιουργίας, Καζαντζάκης και Ντοστογιέφσκι εμφορούνται από υπαρξιακές ανησυχίες, από το βαθύ και πολύπλοκο ερώτημα του πώς μπορεί και πρέπει το άτομο να ζήσει τη ζωή του, να την οργανώσει σύμφωνα με κάποιες αρχές, βασικότερες των οποίων ο ιδεαλισμός και η μεταφυσική. Σύμφωνα και με τους δύο, η πίστη και η προσήλωση σε ιδέες διαμορφώνουν το άτομο και οιστρηλατούν την πορεία του στη ζωή. Οι αγωνίες, τα αδιέξοδα και οι δυσκολίες στην πορεία αυτή μπορούν να αρθούν μέσω της καταφυγής στη μεταφυσική. Μια μυσταγωγική-μυστικιστική ατμόσφαιρα, η οποία κυριαρχεί στο έργο του Ντοστογιέφσκι και είναι αδιαμφισβήτητα παρούσα στο έργο του Καζαντζάκη, υποβάλλει στον μελετητή- αναγνώστη του έργου τους, τη λύση στην ανηφορική και επώδυνη πορεία του ανθρώπου στη ζωή, μια πορεία βασισμένη στη στέρηση και στον πόνο (αλγομανία), ως προϋπόθεση για τη λύτρωση, για τη συγχώρεση και τη μετάνοια, που το άτομο στην περίπτωση του ρώσου διανοητή βρίσκει στο πρόσωπο του ορθόδοξου χριστιανικού θεού, ενώ στην περίπτωση του Καζαντζάκη η λύτρωση προκύπτει διαμέσου των ικανοτήτων και της εκλεπτυσμένης φύσης του ίδιου του ατόμου. Το ίδιο το άτομο οφείλει μέσα στον εξαντλητικά απαιτητικό ανήφορο της ζωής να καλλιεργήσει και να αναπτύξει τις ιδιαίτερες εκείνες πνευματικές δυνάμεις, οι οποίες θα του επιτρέψουν να αφήσει το στίγμα του στη ζωή. Μια πνευματική πορεία, μέσα από την οποία με τη συμβολή μιας μορφής ασκητισμού, βασισμένου σε βουδιστικά και χριστιανικά πρότυπα, τη στέρηση και τον πόνο, το άτομο θα οδηγηθεί στην πνευματική του πλήρωση, στην εκπλήρωση του βιολογικού σκοπού του, τη διαμόρφωση μιας πνευματικής παρακαταθήκης και ενός τρόπου ζωής συνακόλουθου με αυτή.
Οι Φοιτήτριες του Αφγανιστάν: Νοσταλγία για Ένα Άγνωστο Παρελθόν, Ανησυχία για Ένα Άδηλο Μέλλον
Άρθρο του Άγγελου Χρυσσόγελου Με αφορμή την νίκη των Ταλιμπάν, έγινε εμφανές ξανά το φαινόμενο μιας διαδικτυακής νοσταλγίας για το προ-ισλαμιστικό Αφγανιστάν, με πολλά like και share στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε φωτογραφίες από την Καμπούλ της δεκαετίας του ‘60 και του ‘70, όταν οι…
Η έννοια της πνευματικής ιδιοκτησίας ανά τους αιώνες
Η επί αιώνες μνημονική διάσωση προφορικών επών και παραδόσεων θέτει αντίστοιχες υποψίες για την σχετικότητα της πνευματικής κυριότητας και σε αρχαίες -ιδίως προκλασικές- περιόδους. Φερειπείν, ορισμένοι νεώτεροι μελετητές έχουν αμφισβητήσει την ύπαρξη του Ομήρου ως ιστορικού προσώπου, χαρακτηρίζοντας τα έπη του ως απανθίσματα προφορικών μύθων που κάθε αρχαϊκή γενεά εμπλούτιζε με τον δικό της, αυθαίρετο τρόπο [5]. Λόγω ένδειας πηγών, η ενδελεχής διερεύνηση της αρχαίας γραμματείας συνήθως κρίνεται επισφαλής. Μολαταύτα, το φαινόμενο της προοδευτικής διάνθισης λογοτεχνικών έργων ανωνύμου εμπνευστή μπορεί να μελετηθεί καλύτερα στην νεοελληνική παράδοση, από το έπος του Διγενή έως τα δημοτικά τραγούδια. Τέτοια προ-νεωτερική, λαϊκή ποίηση λαξευόταν από στόμα σε στόμα και από γενεά σε γενεά, φέροντας την ιδιαίτερη πολιτιστική σφραγίδα της κοινότητας όπου ανακυκλείτο. Επρόκειτο περί κοινού κτήματος, εν είδει μίας -ας μου επιτραπεί η έκφραση- πνευματικής κοινοκτημοσύνης.
Μια ιστορική περιήγηση στον κόσμο των μπαχαρικών, από την αρχαιότητα στην νεωτερική εποχή
Μαρία Λεβεντάκη και Χαράλαμπος Οικονομίδης «Τώρα είναι η ώρα να το πιούμε» αναφωνούσε ο πολυπράγμων Ρωμαίος ποιητής Κόιντος Οράτιος Φλάκκος (65 – 8 πΧ) πριν από συνεστιάσεις και εύθυμες κρασοκατανύξεις, παραινώντας τη ομήγυρη να ενδώσει στο σκανδαλιάρικο πνεύμα του οίνου. Η φράση καθαυτή, ωστόσο, όχι…
Αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά στην αρχαία Ελλάδα
του Χαράλαμπου Οικονομίδη Πεδιάδες και αγροί που η άνοιξη χρωματίζει με την παλέτα της ανθοφορίας, βαθιά πελάγη με απεραντοσύνη παραινετική τολμηρών ταξιδιών, λίμνες και ξέφωτα δασών όπου κάποτε έσμιγαν παιχνιδιάρικες Νύμφες και εύθυμοι Φαύνοι, απόκρημνες κορυφές πέτρινων βασιλείων μοναξιάς που μοιράζονται τα μυστικά τους μονάχα…
Η Γαλλική Εξωτερική Πολιτική στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο υπό το πρίσμα του Δομικού Ρεαλισμού
* Του Δημήτρη Ζούνη Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τη Γαλλική Εξωτερική Πολιτική στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο βάσει του Δομικού Ρεαλισμού. Το επιχείρημά μας είναι ότι η –διαφαινόμενη– μερική απόσυρση των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή λόγω της ανόδου της Κίνας, που απειλεί τη…