Η «Ναυτική Διπλωματία» στο σύγχρονο γεωπολιτικό πλαίσιο
Η δεύτερη δραστηριότητα είναι πολύ σημαντική και συνδέεται στενά με αυτήν του τέταρτου προαναφερόμενου σημείου. Το Ναυτικό υπήρξε πάντα ο πρεσβευτής του Κράτους του ενώ ο ανθρώπινος παράγοντας (man-power) και η τεχνολογία αντιπροσωπεύουν τη ραχοκοκαλιά του. Στην πραγματικότητα, όπως είπε ο Κρόμγουελ, «ο άνθρωπος του πολέμου είναι ο καλύτερος πρεσβευτής!». Η διοργάνωση εκδηλώσεων «στο Κατάστρωμα» χρησιμεύει για τη δημιουργία δεσμών μεταξύ του προσωπικού των διαφόρων Πολεμικών Ναυτικών, ενισχύοντας τη διαπροσωπική προσέγγιση (people-to-people), καθώς και την ανάπτυξη διπλωματικών αλληλεπιδράσεων για τη μεταφορά μηνυμάτων από τη Μητέρα Πατρίδα. Αυτές οι εκδηλώσεις «στο Κατάστρωμα» με την παρουσία Αξιωματικών, αλλά και πολιτικού προσωπικού κάνουν πιο καρποφόρες, και για τα δυο Μέρη, τις διμερείς συνομιλίες.
Gianfranco Mormino – Η πολιτική διάσταση της θυσίας στον Ρενέ Ζιράρ
Ο Ρενέ Ζιράρ δεν ασπάστηκε ποτέ τον αριστοτελικό ορισμό του ανθρώπου ως «φύσει πολιτικόν ζώον». Η ανθρωπολογία του δεν προβλέπει εύκολες αρμονίες ή έμφυτες τάσεις που οδηγούν με τρόπο φυσικό στη συνεργασία· αντιθέτως, το πλεόνασμα μίμησης που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, σε σύγκριση με άλλα είδη, είναι για αυτόν ένα δίκοπο μαχαίρι που, ενώ από τη μία πλευρά επιτρέπει την ανάπτυξη εκλεπτυσμένων δεξιοτήτων, από την άλλη εκθέτει σε κίνδυνο απώλειας οποιασδήποτε ικανότητας του ανθρώπου να ελέγξει τα γεγονότα και να υποπέσει στο χάος της βίας. Ενώ γίνεται όλο και πιο εξειδικευμένη, στην αντιμετώπιση των φυσικών κινδύνων, η ανθρωπότητα παραμένει ανίσχυρη μπροστά σε εκείνους που τεχνητά σφυρηλατεί από μόνη της, ζώντας σε μια συνεχή κατάσταση αυτο-προκαλούμενης επισφάλειας. Με αυτή τη θέση του ο Ζιράρ είναι σύμφωνος με την κριτική που ασκεί ο Χομπς στην αριστοτελική πολιτική δομή, που υπαγορεύεται από μια σύλληψη του ανθρώπου η οποία δεν αφήνει χώρο στην ψευδαίσθηση μιας τάξης που είναι εγγεγραμμένη στη φύση.
Andrea Marcolongo* – «Η υποχώρηση των κλασσικών σπουδών είναι αποτέλεσμα πνευματικής οκνηρίας».
Άρθρο που πρωτοδημοσιεύτηκε στη Le Monde. Μεταφράζει από τα γαλλικά ο Αλέξανδρος Μπριασούλης Η πρόσφατη κατάργηση των ελληνικών και λατινικών ως υποχρεωτικών μαθημάτων στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον δεν μου προκαλεί μόνο δυσαρέσκεια, αλλά και βαθιά ανησυχία. Δεν είναι απλά ένα φαινόμενο των καιρών μα, περισσότερο,…
Λιβύη – Τσαντ (Μάλι) – Ισραήλ: οι δύο μεσογειακές ακτές και το σχέδιο του Ερντογάν
Μεταφράζουμε ένα αξιόλογο κείμενο, από άποψη διαύγειας και οξυδέρκειας, που δείχνει ότι καί στην «αδρανή γεωπολιτικά» Ιταλία, ακούγονται πλέον κάποιες φωνές, αναλυτών αλλά και πολιτικών παραγόντων, που έχουν αντιληφθεί τα πολύ επικίνδυνα σχέδια της Τουρκίας, όχι μόνο για την Ελλάδα/Κύπρο και την ευρύτερη ΝΑ Μεσόγειο, αλλά και για τη σταθερότητα της Βόρειας και Υποσαχάριας Αφρικής.
Τεχνητή νοημοσύνη: μια νέα πρόταση Κανονισμού της ΕΕ
Έχοντας κάνει αυτή τη διάκριση, η ΤΝ είναι εξαιρετικά στρατηγικής σημασίας επειδή χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο στη διαχείριση κρίσιμων υποδομών (από τις μεταφορές ως το Διαδίκτυο), στον ιατρικό τομέα (χειρουργικές επεμβάσεις με ρομπότ), σε ποινικές διαδικασίες (για παράδειγμα, τεχνολογίες αναγνώρισης προσώπου) και στις διαδικασίες πρόσληψης (με αυτόματη ανάλυση βιογραφικών σημειωμάτων).
Για να λειτουργήσει σωστά, η ΤΝ χρειάζεται τεράστιο όγκο δεδομένων (big data). Για παράδειγμα, στην αναγνώριση προσώπου, το σύστημα TN πρέπει να είναι σε θέση να «συγκεντρώσει» έναν τεράστιο αριθμό συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του προσώπου για να μπορεί να επιβεβαιώσει με σχετική βεβαιότητα ότι το παρατηρούμενο πρόσωπο είναι ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις και στο επίπεδο της ηθικής: εξαιτίας της χρήσης ευαίσθητων βιομετρικών δεδομένων, αλλά και της ορθής λειτουργίας και χρήσης αυτών των τεχνολογιών.
Dany-Robert Dufour – «Ο δομισμός κι ο μεταδομισμός ως αιχμές του δόρατος του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού». Μέρος δ’: Πιερ Μπουρντιέ *
μετάφραση: Αλέξανδρος Μπριασούλης Συνειδητοποίησα το βασικό σφάλμα του Μπουρντιέ όταν κατάλαβα πόσο τεχνητός ήταν ο ριζοσπαστισμός του. Όπως ο Ντελέζ εισήγαγε την οικονομική ορολογία στην ανάλυση συμβολικών διαδικασιών κι όπως ο Φουκώ ενέδωσε στον νεοφιλελευθερισμό, έτσι κι ο Μπουρντιέ συρρίκνωσε όλον τον πολιτισμό στην…
Hermann Hesse – επιστολή προς αναγνώστη
Μτφρ.: Γιώργος Κουτσαντώνης 7 Φεβρουαρίου 1940* Φίλτατε κύριε, σε ένα δάσος μπορεί να συμβεί ένα σπασμένο ή ξεριζωμένο δενδρύλλιο να γείρει πάνω σ’ένα παλιό, και κατά συνέπεια δεν υπάρχει τίποτε άλλο που μπορεί να γίνει για το δεύτερο, επειδή, αν και φαίνεται σταθερό, είναι κούφιο…
Η ενίσχυση του γεωπολιτικού άξονα μεταξύ Κίνας και Ιράν, μεταξύ διασύνδεσης και ασφάλειας
Οι υπουργοί Εξωτερικών της Κίνας και του Ιράν υπέγραψαν το περασμένο Σάββατο 27/03/2021 25ετή συμφωνία συνεργασίας η οποία εντάσσεται σε μια ευρύτερη πρωτοβουλία γνωστή ως Belt and Road Initiative (BRI) που περιλαμβάνει και την Τουρκία. Με αφορμή την επικύρωση αυτής της συμφωνίας μεταφράζουμε παλαιότερο άρθρο, που αρχικά δημοσιεύτηκε από τη σελίδα Europa Atlantica, διότι προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες για να κατανοήσουμε την τεράστια σημασία αυτής της υπογραφής, όχι μόνο για την ευρύτερη περιοχή της Κίνας του Ιράν και της Μέσης Ανατολής, αλλά και την Ελλάδα (ιδίως τα ελληνικά λιμάνια), την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Ταυτόχρονα σε εξέλιξη βρίσκεται και η επιχείρηση ομπρέλα γνωστή ως Free and Open Indo-Pacific (FOIP) με συνεργασίες χωρών όπως η Ιαπωνία και η Ινδία. Πράγματι τα τελευταία χρόνια, η περιοχή μεταξύ του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού έχει γίνει ένα από τα κύρια θέατρα της παγκόσμιας γεωπολιτικής σκηνής. Ο όρος «Ινδό-Ειρηνική περιοχή» αντικατέστησε τον όρο «Ασιατική-Ειρηνική» και πλέον θεωρείται από τους σημαντικότερους κόμβους της παγκόσμιας οικονομίας και εμπορίου καθώς κι ένας από τους πιο δυναμικούς τομείς από γεωπολιτική άποψη – ένας δυναμικός πόλος που θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Σε αυτό τον κόσμο που αλλάζει ραγδαία και φαντάζει μακρινός, η Ελλάδα δεν βρίσκεται καθόλου μακριά, ενώ ο γεωπολιτικός ρόλος της, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστικός και ωφέλιμος για τη χώρα.
Evandro Agazzi – Ο αγώνας κατά του θανάτου
Η πραγματική δυσκολία αυτών των συζητήσεων έγκειται στο γεγονός ότι δεν είναι σαφές εάν αυτές οι δύο αξίες (ιερότητα της ζωής και ποιότητα ζωής) πρέπει να τοποθετηθούν στο ίδιο επίπεδο. Αυτό προφανώς έχει σημαντικότατες συνέπειες στη συζήτηση επί των περιπτώσεων στις οποίες αυτές οι δυο αξίες συγκρούονται και αυτό θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε. Πριν το κάνουμε όμως, θέλουμε να σημειώσουμε ότι η σημασία που έχει δοθεί στην ποιότητα ζωής έχει δώσει μεγάλη ώθηση στην ιατρική σε ό,τι αφορά την «καταπολέμηση του πόνου» για την οποία έχουμε μιλήσει σε προηγούμενη ανάλυση, καθώς η απουσία πόνου είναι αναμφισβήτητα σημαντικό συστατικό μιας καλής ποιότητας ζωής. Η παρηγορητική ιατρική, και όλες οι θεραπείες που εφαρμόζονται σε αυτό που έχουμε ονομάσει «τεχνολογία πόνου», αναπτύσσουν ιατρικές θεραπείες των οποίων ο σκοπός δεν είναι πλέον να αποφύγουν ή να αναβάλουν έναν αναπόφευκτο θάνατο, αλλά να εξασφαλίσουν καλύτερη ποιότητα σε αυτό το σύντομο διάστημα ζωής που είναι ακόμα διαθέσιμο.
Pascal Bruckner: «Όταν ο αντιρατσισμός είναι ένας αντίστροφος, επίσημα εγκεκριμένος, ρατσισμός».
Συνέντευξη στην Anne-Laure Debaecker μετάφραση: Αλέξανδρος Μπριασούλης Ήσασταν από τους πρώτους που προειδοποιήσατε, το 1983 και ξανά το 2006, για το μίσος ενάντια στη Δύση. Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα από τότε; Έχουμε περάσει σε νέο επίπεδο; Η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται. Το 1983, οι υπερασπιστές του…