
Μύρων Ζαχαράκης
Ο Hans Freyer και το μέλλον του ανθρώπου μέσα στις βιομηχανικές κοινωνίες
«Ο τροχός κύλησε ως την άκρη του ΣΧΕΔΙΑΣΤΗ, έπεσε κάτω, κύλησε για λίγο πάνω στην άμμο και σταμάτησε. Στο μεταξύ, ένα ακόμα γρανάζι είχε ανέβει προς τα πάνω. Και στη συνέχεια, το ακολούθησαν κι άλλα πολλά, μεγάλα, μικρά πολύ μικρά- όλα είχαν την ίδια τύχη….
Τί σημαίνει τελικὰ ὁ ὅρος «γυναικοκτονία»;
Σὲ κάθε περίπτωση, ἡ προσπάθεια καθιέρωσης τεκμηρίου ἐπικινδυνότητος τοῦ κάθε ἄνδρα ὡς «ἀδίστακτου δολοφόνου», μὲ καμπάνιες ἐνημερώσεως τῶν γυναικῶν γιὰ τὰ «δέκα σημάδια ὅτι θὰ σὲ σκοτώσει ὁ σύντροφός σου» ἀλλὰ καὶ δραματοποιήσεις γιὰ τὸ ἀνδρόγυνο ποὺ ἡ σχέση του κατέληξε σὲ φόνο (πρόσφατη συμμετοχὴ τῆς σοκολατοποιΐας Lacta), δὲν ἀποτελοῦν μόνο προσβολὲς τοῦ κοινοῦ ἠθικοῦ αἰσθήματος, ποὺ ἀντιδρᾶ στὴν παρουσίαση τοῦ κάθε ἀνθρώπου ὡς δυνάμει ἐγκληματία. Ἀποτελοῦν πρωτίστως ἀπειλὲς γιὰ τὴν δυνατότητα εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν δύο φύλων. Δὲν ἀναφερόμαστε μόνο στὰ ἀκραῖα φαινόμενα, ἀφενός τῶν φεμινιστικῶν ὀργανώσεων καὶ ἀφετέρου τῶν «ἀπέναντί τους» ὀργανώσεων γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνδρός. Πρωτίστως ἐπηρεαζόμενοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν οὕτως ἢ ἄλλως τὴν τάση νὰ ἐξεγερθοῦν ἐναντίον τοῦ ἀντίθετου φύλου, γιὰ λόγους εἴτε ἰδεολογικῆς πορώσεως εἴτε προσωπικῆς ἀπογοητεύσεως.
Ο Leo Strauss, ο ολοκληρωτισμός και το φυσικό δίκαιο στην πολιτική
Ο αιώνας που πέρασε έφερε στη ζωή μια νέα μορφή εξουσίας, που δεν είναι άλλη από το «ολοκληρωτικό» κράτος. Το ολοκληρωτικό κράτος, όπως το μαρτυρεί η ονομασία του, είναι μια μορφή πολιτικής διακυβέρνησης που αποσκοπεί στον πλήρη μετασχηματισμό της κοινωνίας βάσει ενός συγκεκριμένου πολιτικού ιδεώδους…
Edward Skidelsky – Η σκιά του ολοκληρωτισμού (μέρος β’)
«Κι αν θελήσετε να εκθρονίσετε κάποιον τύραννο, φροντίστε πρώτα να καταστρέψετε το θρόνο που στήσατε μέσα σας για αυτόν». Khalil Gibran μτφρ.: Μύρων Ζαχαράκης Ενίοτε μάλιστα πραγματοποιούν και ορισμένα ειδικά «τελετουργικά», για να τους υποβοηθήσουν στο συγκεκριμένο εγχείρημα. Για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες σε μια «πορεία…
Παναγιώτης Κονδύλης: ο «μηδενισμός» ενός σύγχρονου Έλληνα διανοητή
«Σε κάποια απόμερη γωνιά του εκχυμένου σε αναρίθμητα λαμπυρίζοντα ηλιακά συστήματα σύμπαντος, υπήρξε μια φορά κι έναν καιρό ένα αστέρι, πάνω στο οποίο ευφυή ζώα επινόησαν τη γνώση. Ήταν η πιο υπερφίαλη και η πιο απατηλή στιγμή της “Παγκόσμιας Ιστορίας”, αλλά ήταν βέβαια μονάχα μια…
Ο Max Weber, η επιστήμη και η «απομάγευση» του κόσμου μας
Σήμερα, λίγο-πολύ όλοι μας ξέρουμε πως κυριαρχεί μια επιστημονική και τεχνική εκλογίκευση της ζωής. Αυτή η εκλογίκευση, φυσικά, δεν συνεπάγεται απαραίτητα πως ο καθένας μας γνωρίζει πλήρως όσα αφορούν τις βιοτικές συνθήκες της ζωής του. Για παράδειγμα, σχεδόν όλοι χρησιμοποιούμε το τραμ, ωστόσο δε γνωρίζουμε τον τρόπο της μηχανικής λειτουργίας του, παρεκτός αν είμαστε μηχανικοί. Πού έγκειται τότε λοιπόν η εκλογίκευση; Ο Weber απαντάει ότι έγκειται στη βεβαιότητά μας ότι δεν υφίστανται μυστηριώδεις ή ανυπολόγιστες δυνάμεις στον κόσμο και επομένως μπορεί καθένας μας να υποτάξει τις υπάρχουσες φυσικές δυνάμεις, μέσω υπολογισμών και απόκτησης τεχνικών γνώσεων.
Ο Horkheimer, ο Adorno και η διαλεκτική της προόδου στην αστική κοινωνία
Ο φασισμός, ως μαζική παραφροσύνη για επιστροφή στη βαρβαρότητα, δεν είναι παρά η ακραία κατάληξη της «προόδου» της αστικής κοινωνίας. Λίγο-πολύ όλοι οι θεσμοί της τείνουν να ευνοούν την κυριαρχία του. Σε μια εποχή όπου η βιομηχανία της κουλτούρας καθορίζει το λεξιλόγιο των ανθρώπων περιορίζοντάς το σε τριακόσιες βασικές λέξεις, ο έρωτας έχει σχεδόν καταργηθεί, η γιορτή έχει αντικατασταθεί από τις «διακοπές» και ο ελεύθερος χρόνος από την προγραμματισμένη ψυχαγωγία, όπου η απόλυτη μοναξιά και ο εγκλεισμός στο εγώ κυριαρχούν, ενώ η λατρεία της ατομικότητας, που στην πραγματικότητα σηματοδοτεί τη μεγαλύτερη εξομοίωση των «διαφορετικών», αναπαράγεται μαζικά και προβάλλεται ως εμπόρευμα. Τέλος, η μιντιακή προπαγάνδα δεν κάνει τίποτε άλλο προετοιμάζει διανοητικά τις μάζες για την τυφλή αποδοχή ενός νέου Führer.
Karl Jaspers: μια εισαγωγή στη σκέψη του Γερμανού υπαρξιστή
Ένας από τους πιο αξιόλογους φιλοσόφους του εικοστού αιώνα, ήταν ο υπαρξιστής Karl Jaspers (1883-1969). Υπήρξε ένας από τους λίγους διανοούμενους που μίλησε δημόσια και υπεύθυνα για το πρόβλημα της «γερμανικής ευθύνης» μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε αντίθεση με τη σκέψη άλλων…
O Gilles Lipovetsky και ο «ναρκισσισμός» του ανθρώπου των μετα-μοντέρνων κοινωνιών
«Στην αρχή της καπιταλιστικής παραγωγής -έχουν περάσει ένας-δυο αιώνες από τότε-, ο αστός ήταν ένας μετριοπαθής άνθρωπος, με μυαλωμένες και φιλήσυχες συνήθειες· αρκούνταν στη γυναίκα του ή σχεδόν σ’ αυτήν δεν έπινε παρά όταν και όσο διψούσε και δεν έτρωγε παρά όταν και όσο πεινούσε….
Ο «ελληνοκεντρισμός» του Παναγιώτη Κονδύλη
«Αν ο Ελληνισμός θέλει να επιβιώσει ως διακεκριμένη ταυτότητα, το πρώτο που θα έπρεπε να κάμει θα ήταν να παράγει όσα τρώει. Δεν εννοώ διόλου κάποιαν οικονομική “αυτάρκεια” με την παλαιά έννοια, αλλά την απαλλαγή από την πολιτική και την πρακτική του παρασιτικού καταναλωτισμού. Ένα βιώσιμο συλλογικό υποκείμενο οφείλει να εξάγει τουλάχιστον τόσα, όσα εισάγει σ’ έναν ανοικτότερο κόσμο. Ειδάλλως είναι αναπόφευκτη ή πτώση στα κατώτερα σκαλιά του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας, ή καταχρέωσα και ή πολιτικοστρατιωτική εξάρτηση».