Τα κοινωνικά κινήματα και η «παγκόσμια κοινωνία».
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από ένα ευρύτερο κείμενο με τίτλο «Ο ρόλος των κινημάτων στην κοινωνική αναπαραγωγή», το οποίο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 2 του Respublica (2020). Τα κοινωνικά κινήματα ως προωθητικός παράγοντας της «παγκόσμιας κοινωνίας[1]». Σε προηγούμενη ενότητα είχαμε επισημάνει τη δομική «υστέρηση»…
Ο Θεός στη γκιλοτίνα των θρησκειών
Σήμερα, λοιπόν, η βιομηχανοποίηση του τρόμου είναι άμεσα συνυφασμένη με την εμπορευματοποίηση του μηδενισμού. Και για τις δύο τάσεις υπάρχουν προκατασκευασμένες αιτιολογίες και συγκαταθέσεις.
Όσο και αν θιγόμαστε από τη δίνη της θρησκευτικής ή άλλου τύπου τρομοκρατίας, οφείλουμε να μελετήσουμε νηφάλια τις εκδηλώσεις και της λογικές της λειτουργίας της. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είμαστε σε θέση να φωτίσουμε αθέατες πλευρές και να καθοδηγήσουμε αποτελεσματικά τη δράση των θεσμών, χωρίς συνθήματα και εκρήξεις ενός, προσβεβλημένου από οιαδήποτε ιδεολογία, θυμικού. […] Όσο κεντρομόλες είναι οι δυνάμεις του παγκόσμιου πολιτισμικού παραδείγματος, τόσο περισσότερες φυγόκεντρες τάσεις αναπτύσσονται. Όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός υπερεστίασης σε ένα παγκόσμιο πολιτισμικό κοσμοείδωλο τόσο περισσότερες εστίες έκρηξης δημιουργούνται.
Ηρωισμός και καθήκον: δυο «πολεμικές» έννοιες σε σύγχυση
Περισσότερο όμως από καθετί άλλο ανάδειξε την ανάγκη στήριξης και ενίσχυσης των επαγγελμάτων υγείας ώστε να δημιουργηθούν οι απαραίτητες υποδομές, αλλά και να σχεδιαστούν οι κατάλληλες συνθήκες (σε επίπεδο οργάνωσης και ελέγχου) για την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση των σημαντικών αυτών αγαθών που ονομάζουμε Υγεία και Ποιότητα ζωής. Για να εκφραστεί στην πράξη το καθήκον δεν αρκεί η συστηματική καλλιέργεια της ηθικής πρόσληψης του κόσμου, χρειάζεται επίσης η έμπρακτη στήριξη και η αναγνώριση του έργου των ανθρώπων της υγείας. Η αρμονία και η ισορροπία ανάμεσα στο άυλο νόημα (ηθικό σκέλος) και το υλικό υπόβαθρο είναι πάντα ένα «χρυσό» ζητούμενο. Αυτή η αναζήτηση ισορροπίας, ή αλλιώς «ευπρέπειας» και σοβαρότητας, μπορεί να γίνει η αναγεννητική δύναμη που θα βοηθήσει τον άνθρωπο να ατενίσει το μέλλον με μια πιο βελτιόδοξη ματιά, δηλαδή χωρίς τις ακρότητες -οι οποίες πολύ συχνά βασίζονται σε υπερβολικό πεσιμισμό ή αισιοδοξία- που οδηγούν σε απώλεια ψυχραιμίας και αγωνία.
Σκέψεις για την πανδημία με γνώμονα τον Βοκκάκιο
Σε κάθε περίπτωση για τον Βοκκάκιο το ηθικό δίδαγμα υπήρξε υψηλό: η ζωή δεν πρέπει να υποτιμάται και για να μην υποτιμηθεί πρέπει πρώτα να έχουμε επίγνωση τόσο της θνητότητας, όσο και της αδυναμίας μας απέναντι στην ισχύ και τις βουλές της φύσης. Οι άβιοι ιοί όπως και τα έμβια βακτήρια, κατά την επιστημονική έρευνα, την οποία, απουσία άλλων αποδεικτικών, δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε, ήρθαν στον κόσμο πριν από εμάς με σκοπό να συμβιώσουν μαζί μας, αλλά και επιτεθούν (στους ιστούς και στο γενετικό μας υλικό) ακριβώς όπως κάνουν και με άλλους ανώτερους και κατώτερους οργανισμούς. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα προχωρήσει στο μέλλον η σχέση του ανθρώπου με τους μικροοργανισμούς, ούτε πόσες ζωές θα χαθούν εξαιτίας αυτού του ιού.
O Pascal Bruckner για την παγκόσμια ισλαμιστική απειλή
Συνέντευξη του Pascal Bruckner στην εφημερίδα Atlantico (25/10/20) Αρχική δημοσίευση στη σελίδα Facebook και σε μετάφραση: Μπάμπης Πετράκης Atlantico : Πότε πιστεύετε ότι ιδανικά της εποχής μας όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ισότητα και η δικαιοσύνη, ο σεβασμός των μειονοτήτων και ο αντιρατσισμός μετατράπηκαν σε…
Τζιχαντισμός: «Δεν έχουμε πολύ χρόνο ακόμα».
Του Ζύλ Κλαβρέλ Η σημερινή τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια εγγράφεται στην ίδια δυναμική με τις δύο προηγούμενες, αυτή που κόστισε τη ζωή του καθηγητή Σαμουέλ Πετί και εκείνη που έλαβε χώρα μπροστά από τα παλιά γραφεία του Charlie Hebdo. Ακόμα και χωρίς συγκεκριμένες πληροφορίες για…
Ο τουρκικός πανεθνικισμός και η στάση της Ελλάδας
Στο υποθετικό σενάριο, που η Ελλάδα καταφέρει να προκαλέσει την παρέμβαση ισχυρών δυνάμεων, εντοπίζεται και ο κρίσιμος ρόλος της: αν, η αφέλεια του ιδεαλισμού, την περίοδο του μεσοπολέμου υπήρξε καταστροφική, κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει την Ευρώπη του 21ου αιώνα από μια νέα τρομακτική περιπέτεια, ειδικά αν χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος δείξουν ολιγωρία και φοβική στάση απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Θα πρέπει, με άλλα λόγια, να υπερασπιστούν αποτελεσματικά το εθνικό τους συμφέρον, την κυριαρχία και την εδαφική τους ακεραιότητα. Θα πρέπει ακόμη να δείξουν στις πλατιές δυτικές μάζες ποιες είναι οι πραγματικές βλέψεις της σημερινής Τουρκίας και ως προς το χρονικό βάθος του σχεδιασμού τους και ως προς το εύρος της εκτέλεσής τους.
Η ευκοσμία ως ανθρωποκεντρικότητα στη σκέψη του Martin Luther King και η κοινή ευπρέπεια
Στο άρθρο αυτό θα μιλήσουμε για την ανθρωποκεντρική έννοια της λαϊκής ευκοσμίας, όπως εκφράζεται μέσα από τη Χριστιανική αγάπη στην καμπάνια του Martin Luther King του νεώτερου. Η χριστιανική αγάπη (agape) μας συνδέει με αυτό που η Simone Weil (2005) θα αποκαλούσε «απρόσωπο πεδίο», και…
Κρίστοφερ Λας – ριζοσπαστισμός και ναρκισσιστική εξιδανίκευση
Σύμφωνα με τον Κέρνμπεργκ, οι ναρκισσιστικοί ασθενείς «συχνά θαυμάζουν έναν ήρωα ή διακεκριμένο άτομο» και «βιώνουν τον εαυτό τους ως μέρος του διακεκριμένου αυτού προσώπου». Βλέπουν το άτομο που θαυμάζουν ως «απλώς μία επέκταση του εαυτού τους». Αν το πρόσωπο αυτό τους απορρίψει, «βιώνουν άμεσο μίσος και φόβο και αντιδρούν υποτιμώντας το προηγουμένως είδωλό τους». Όπως o ηρωισμός διαφέρει λεπτεπίλεπτα από τη διασημότητα, έτσι και η ηρωολατρεία, που εκτιμά τις πράξεις του ήρωα και ελπίζει να τις συναγωνιστεί ή τουλάχιστον να αποδειχθεί άξιος του παραδείγματός του, πρέπει να διαφοροποιείται από την ναρκισσιστική εξιδανίκευση. Ο ναρκισσιστής θαυμάζει, και ταυτίζεται με, τους «νικητές» από φόβο μη χαρακτηριστεί νικημένος. Επιδιώκει να ζεσταθεί στην εξ ανακλάσεως λάμψη τους αλλά τα αισθήματά του περιέχουν ένα ισχυρό μείγμα φθόνου, και o θαυμασμός του μετατρέπεται συχνά σε μίσος, αν το αντικείμενο της προσκόλλησής του κάνει κάτι για να του θυμίσει την ασημαντότητά του.
Ρομαντισμός, φιλελευθερισμός και Ελληνική Επανάσταση
Η εκτίμηση αυτή του Κ. Θ. Δημαρά για το φαινόμενο στροφή προς την αρχαιότητα που χαρακτηρίζει τον ελληνικό Διαφωτισμό βοηθάει πολύ στην κατανόηση του πνεύματος αυτής της εποχής και μας επισημαίνει μίαν ακόμη σημαντική διαφορά ανάμεσα στο γερμανικό υπόδειγμα και το ελληνικό του αντίστοιχο: για τους Γερμανούς, η ρομαντική στροφή προς το παρελθόν σημαίνει συντήρηση, σημαίνει επιστροφή σε μια ιεραρχημένη κοινωνία, βάση της οποίας είναι η θρησκεία και πολίτευμα της η μοναρχία (για να αντισταθμιστεί έτσι η αναρχία που δημιούργησε, κατά τους ρομαντικής, η Γαλλική Επανάσταση)· για τους Έλληνες, αντίθετα, η στροφή προς τους Έλληνες, αντίθετα, η στροφή προς τους προγόνους σημαίνει φιλελευθερισμό, σημαίνει ανεξαρτησία από το θρησκευτικό πνεύμα, σημαίνει ισότητα μεταξύ των πολιτών και δημοκρατικό πολίτευμα.